دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Marshall Brown
سری: Literary Conjugations
ISBN (شابک) : 0295990058, 9780295990057
ناشر: University of Washington Press
سال نشر: 2010
تعداد صفحات: 387
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 5 مگابایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب دندانی که در روح می جوشد: مقالاتی در مورد موسیقی و شعر: تاریخ و نقد، موسیقی، هنر و عکاسی، مقاله، مقاله و مکاتبات، ادبیات و داستان
در صورت تبدیل فایل کتاب The Tooth That Nibbles at the Soul: Essays on Music and Poetry به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب دندانی که در روح می جوشد: مقالاتی در مورد موسیقی و شعر نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
The Tooth that Nibbles at the Soul نوشته های جدید و قبلا منتشر
شده مارشال براون در مورد ادبیات و موسیقی را گرد هم می آورد. این
مقالات دربرگیرنده پرسشهایی هستند که برای توسعه ادبیات، موسیقی
و هنر در دورهای از رمانتیسم در پایان قرن هجدهم تا جنبشهای
آوانگارد اوایل قرن بیستم، دورهای که در آن تکامل مدرن هنر با
افزایش اهمیت موسیقی به عنوان فرم هنری همراه است.
براون با تمرکز ویژه بر غزل و آهنگسازان متعارف از جمله موتزارت،
باخ، بتهوون، برامس و شوبرت، برجستگی رو به رشد موسیقی را گره می
زند. در این دوره به اصل مدرنیستی انتزاع. همانطور که براون به
طور تحریک آمیزی اشاره می کند، موسیقی بدون اینکه به صراحت چیزی
بگوید معنا را منتقل می کند. این اصل انتزاع را می توان به عنوان
فرمول اصلی برای هنر مدرنیستی به طور کلی در نظر گرفت. و توضیح می
دهد که چرا در این دوره موسیقی به الگویی تبدیل می شود که تمام
هنرهای دیگر، به ویژه نقاشی و ادبیات، آرزوی آن را دارند.
عنوان براون، برگرفته از شعری از امیلی دیکنسون، به ما یادآوری می
کند که انتزاع -- موزیکال و هنری - چیزی جز بی دندانی است. در
واقع، به شیوههای ظریف و پایدار «روح را میخورد». هدف براون در
سراسر تجزیه و تحلیل گسترده و دانشآمیز خود، مشخص کردن ماهیت نیش
موسیقی و روشن کردن عناصر مشترک ادبیات و موسیقی است.
در حالی که مقایسههای قبلی بسیاری از موسیقی و شعر وجود دارد،
تعداد کمی از آنها سیستماتیک هستند. یا بر اساس دانش محکمی از نقد
ادبی و موسیقی شناسی. از مقالات براون میتوان برای عموم مردمی
خوشخوان که نه در موسیقی و نه در ادبیات قرن هجدهم آموزش
دیدهاند، و همچنین برای مخاطبانی که در تحلیلهای پیچیده (اگر نه
تکنیکی) موسیقی غرق هستند، لذت برد.
The Tooth that Nibbles at the Soul brings together Marshall
Brown’s new and previously published writings on literature and
music. These essays engage questions that are central to the
development of literature, music, and the arts in the period
from Romanticism at the end of the eighteenth century to the
avant-garde movements of the early twentieth, a period in which
the modern evolution of the arts is coupled with a rise in the
significance of music as artistic form.
With a special focus on lyric poetry and canonical composers
including Mozart, Bach, Beethoven, Brahms, and Schubert, Brown
ties the growing prominence of music in this period to the
modernist principle of abstraction. Music, as Brown
provocatively notes, conveys meaning without explicitly saying
anything. This principle of abstraction could be taken as the
overriding formula for modernist art in general; and it
explains why in this period music becomes the model to which
all the other arts, in particular painting and literature,
aspire.
Brown’s title, taken from a poem by Emily Dickinson, reminds us
that abstraction -- musical and artistic – is anything but
toothless; indeed, it “nibbles at the soul” in subtle and
enduring ways. Throughout his wide-ranging and erudite
analysis, Brown’s goal is to pinpoint the nature of music’s
bite and to illuminate the shared elements of literature and
music.
While there are many previous comparisons of music and poetry,
few are systematic or based on a solid knowledge of both
literary criticism and musicology. Brown’s essays can be
enjoyed by a general, well-read public not trained in either
music or eighteenth-century literature, as well as by an
audience steeped in sophisticated (if not technical) musical
analysis.