The Thomist Tradition

سنت تومیستی نام خود را از متفکر مذهبی و قدیس قرن سیزدهمی گرفته است که منبع و الهام بخش آن است: توماس 1 آکویناس، راهب دومینیکن. آکویناس خود را متکلم می دانست و همین بود. با این حال، این واقعیت بیوگرافی آشکار باید در ابتدا تأکید شود، زیرا اغلب از آن زمان در درمان افکار او نادیده گرفته شده است. دلیل این امر این است که آکویناس همچنین فلسفه ای قدرتمند، ابتکاری و جامع ایجاد کرد که ثابت شده است حداقل به اندازه سنتز الهیاتی که در ابتدا برای خدمت به آن طراحی شده بود، اگر نه بیشتر، همیشگی است. پیروان او تا به امروز هر دو نوع تفکر او را زنده نگه داشته اند، اما همیشه تخصص دوگانه را با هم ترکیب نکرده اند. الهیات و فلسفه از آن زمان متمایزتر شده‌اند، و از آنجایی که هر یک به زیر شاخه‌های تخصصی دانشگاهی تقسیم شده‌اند، تسلط بر اندیشه آکویناس به‌عنوان چیزی که کل آن را نشان می‌دهد، برای کسی سخت‌تر و دشوارتر می‌شود. با این حال، درک کل برای درک بخشی ضروری است، کار اصلی ذهن آکویناس: Summa theologiae او. شما نمی توانید هیچ بخشی از مجموع را درک کنید مگر اینکه جایگاه آن را در کل درک کنید، و خشونت زیادی با انتزاع افکار آکویناس از زمینه بزرگتر به منظور ارائه آن در واحدهای گسسته صورت گرفته است.

The Thomistic tradition takes it name from the thirteenth-century religious thinker and saint who is its source and inspiration: the Dominican Friar Thomas 1 Aquinas. Aquinas understood himself to be a theologian, and that is what he was. This obvious biographical fact needs to be underlined at the beginning, however, 2 since it has often since been lost sight of in treatments of his thought. The reason for this is that Aquinas also developed a powerful, innovative, and comprehensive philosophy which has proved to be at least as perennial, if not more so, than the theological synthesis that it was originally designed to serve. His followers have kept both strains of his thought alive until this day, but not always combining the same dual expertise. Theology and philosophy have since become more distinct, and as each has fragmented into sub-disciplines of academic specialization, it becomes harder and harder for anyone to master the thought of Aquinas as a as evidenced by the whole. Yet grasping the whole is essential to grasping the part, master work of Aquinas's mind: his Summa theologiae. You cannot understand any part of the Summa unless you understand its place within the whole, and much violence has been done to Aquinas's thought by abstracting it from the larger context in order to present it in discrete units.