The theory of reflexive modernization

دسته بندی: جامعه شناسی
ویرایش:  
نویسندگان: Beck Ulrich,  Bonns Wolfgang,  Lau Christoph.  
سری:  
 
ناشر:  
سال نشر:  
تعداد صفحات: 33 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 123 کیلوبایت 

قیمت کتاب (تومان) : 51,000

مقاله در: Theory, Culture & Society 2003 (SAGE, London, Thousand Oaks and New Delhi),
Vol. 20(2): 1–33 چکیده:
چگونه می توان مفهوم مدرنیته دوم را از مفهوم پست مدرنیته تشخیص داد؟ پست مدرنیست ها به ساختارشکنی بدون بازسازی علاقه دارند، مدرنیته دوم درباره ساختارشکنی و بازسازی است. علوم اجتماعی نیاز به ساخت مفاهیم جدیدی برای درک پویایی جهان در آغاز قرن بیست و یکم دارد. مدرنیته از بین نرفته است، ما آن را پست نمی کنیم. تغییرات اجتماعی رادیکال همیشه بخشی از مدرنیته بوده است. آنچه جدید است این است که مدرنیته شروع به مدرنیزه کردن پایه های خود کرده است. این همان معنایی است که می گویند مدرنیته انعکاسی شده است. به خودش معطوف شده است. این باعث ایجاد مشکلات بزرگ جدید هم در واقعیت و هم در تئوری می شود. مرزهای درون و بین جوامع، بین جامعه و طبیعت، بین ما و دیگران، بین زندگی و مرگ، کثرت‌سازی شده است. این کثرت‌سازی ماهیت ذاتی مرزها را نیز تغییر می‌دهد. آنها نه آنقدر به مرزها تبدیل می شوند که تلاش های گوناگون برای ترسیم مرزها. درگیری های مرزی به درگیری بر سر ترسیم مرزها تبدیل می شود. در جایی که پست مدرنیسم صرفاً این چند برابر شدن مرزها را جشن می گیرد، نظریه مدرنیته دوم با مشکلی که این واقعیت جدید برای تصمیمات فردی و جمعی ایجاد می کند و با مشکلی که ادامه وجود چنین تصمیماتی برای نظریه ایجاد می کند آغاز می شود. مؤسساتی که قادر به ترسیم مرزهای آگاهانه هستند، به گونه ای فعال می شوند که مؤسسات مدرنیته اول چنین امکانی را نداشتند. اما این فرآیند همچنین انواع جدیدی از مشکلات و بحران ها را به وجود می آورد. بررسی این مشکلات به معنای آشکار ساختن ظهور مدرنیته دوم است.

Article in: Theory, Culture & Society 2003 (SAGE, London, Thousand Oaks and New Delhi),
Vol. 20(2): 1–33 Abstract:
How can one distinguish the concept of second modernity from the concept of postmodernity? Postmodernists are interested in deconstruction without reconstruction, second modernity is about deconstruction and reconstruction. Social sciences need to construct new concepts to understand the world dynamics at the beginning of the 21st century. Modernity has not vanished, we are not post it. Radical social change has always been part of modernity. What is new is that modernity has begun to modernize its own foundations. This is what it means to say modernity has become reflexive. It has become directed at itself. This causes huge new problems both in reality and in theory. There has been a pluralization of the boundaries within and between societies, between society and nature, between Us and Other, between life and death. This pluralization also changes the inherent nature of boundaries. They become not so much boundaries as a variety of attempts to draw of boundaries. Border conflicts become transformed into conflicts over the drawing of boundaries. Where postmodernism simply celebrates this multiplication of boundaries, the theory of second modernity starts with the problem this new reality poses for individual and collective decisions, and with the problem that the continued existence of such decisions poses for theory. Institutions that are capable of such conscious boundary drawing are enabled in a way that those of the first modernity were not. But this process also generates qualitatively new kinds of trouble and crises. To investigate those troubles is to unveil the emergence of the second modernity.