The Syntax of Desire: Language and Love in Augustine, the Modistae, Dante

در فرهنگ قرون وسطی، توجه به زبان عمیقاً با سایر جنبه‌های نظام دانش مرتبط است. یک ارتباط جالب بین نظریه‌های زبان و نظریه‌های مفاهیم بزرگ‌تری مانند عشق و میل برقرار می‌شود. نحو میل یک بررسی میان رشته ای از عملیات درهم آمیختن نحو و میل در سه "دستور زبان" قرون وسطی است: الهیاتی، زبانی، و شاعرانه.

کاوش سه جنبه نماینده نظریه زبان قرون وسطی، النا لومباردی راه هایی را آشکار می کند که نحو و میل در قرون وسطی به هم مرتبط بودند. او پیشنهاد می‌کند که در الهیات آگوستین، فعل خلاق خدا در جهان به‌عنوان نحوی ظاهر می‌شود که فرد انسان باید آن را به وسیله میل تفسیر کند. در تئوری زبان‌شناختی مودیستا، او نحو زبان را موازی با نحوی از واقعیت می‌بیند، نحوی که بر اساس تمایل متقابل ماده و صورت سازماندهی می‌شود. در شعر دانته، او استدلال می‌کند که زبان انسان سقوط کرده توسط نحو شعر به هم پیوند می‌خورد، عملی از تمایل که زبان را به معصومیت اولیه‌اش باز می‌گرداند.

علاوه بر تجزیه و تحلیل دقیق متون قرون وسطی، نحو میل برخی از جنبه های همین رابطه را در پرتو زبان شناسی معاصر، فلسفه زبان و روانکاوی بررسی می کند.