The Spectacular State: Culture and National Identity in Uzbekistan

ویرایش:  
نویسندگان: Laura L. Adams  
سری:  
ISBN (شابک) : 9780822392538, 0822392534 
ناشر: Duke University Press 
سال نشر: 2010 
تعداد صفحات: 255 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 2 مگابایت 

قیمت کتاب (تومان) : 53,000

لورا ال. آدامز از طریق کاوش در تولید فرهنگ ملی ازبکستان در دهه 1990، بینش منحصر به فردی از ملت سازی در آسیای مرکزی در دوران پس از فروپاشی شوروی ارائه می دهد. همانطور که او توضیح می دهد، پس از استقلال، دولت ازبکستان انحصار ایدئولوژی را حفظ کرد و از میراث نهادی و فرهنگی باقی مانده شوروی بهره برداری کرد. دولت هویت ملی خود را از طریق نمایش های دسته جمعی به شدت کنترل شده، از جمله نمایش های تئاتر و موسیقی بیان می کرد. آدامز روی این رویدادها، به ویژه کنسرت های عظیم در فضای باز که دولت در دو جشن بزرگ ملی، نوروز، جشن اعتدال بهاری، و روز استقلال برگزار کرد، تمرکز می کند. تجزیه و تحلیل او از محتوا، شکل و تولید این مراسم نشان می دهد که چگونه نخبگان فرهنگی و سیاسی ازبکستان در یک برنامه کاملاً هدایت شده و تا حد زیادی موفق برای ملت سازی از طریق فرهنگ شرکت کردند.

آدامز از مشاهدات و مصاحبه های خود با هنرمندان، روشنفکران استفاده می کند. و بوروکرات هایی که در تولید فرهنگ ملی ازبکستان نقش دارند. این نخبگان از فرم‌های فرهنگی جهانی‌شده مانند تماشای المپیک برای به نمایش گذاشتن جنبه‌های محلی، ملی و بین‌المللی فرهنگ رسمی استفاده کردند. در حالی که این ولخرجی‌های دولتی برای نمایش هویت ملی قومی و مدنی ازبکستان در نظر گرفته شده بود، آدامز دریافت که تجدید فرهنگی در دهه پس از استقلال ازبکستان نه آنقدر که قدرت شوروی را رد کند، بلکه به معنای استفاده مجدد از روش‌های شوروی است. کنترل و ایده های مربوط به فرهنگ حوزه عمومی نسبت به زمان شوروی محدودتر شد، حتی زمانی که ایده های دوران شوروی درباره هویت قومی و ملی راه را برای ازبکستان برای پیوستن به جامعه جهانی بازتر هموار کرد.

Laura L. Adams offers unique insight into nation building in Central Asia during the post-Soviet era through an exploration of Uzbekistan’s production of national culture in the 1990s. As she explains, after independence the Uzbek government maintained a monopoly over ideology, exploiting the remaining Soviet institutional and cultural legacies. The state expressed national identity through tightly controlled mass spectacles, including theatrical and musical performances. Adams focuses on these events, particularly the massive outdoor concerts the government staged on the two biggest national holidays, Navro’z, the spring equinox celebration, and Independence Day. Her analysis of the content, form, and production of these ceremonies shows how Uzbekistan’s cultural and political elites engaged in a highly directed, largely successful program of nation building through culture.

Adams draws on her observations and interviews conducted with artists, intellectuals, and bureaucrats involved in the production of Uzbekistan’s national culture. These elites used globalized cultural forms such as Olympics-style spectacle to showcase local, national, and international aspects of official culture. While these state-sponsored extravaganzas were intended to be displays of Uzbekistan’s ethnic and civic national identity, Adams found that cultural renewal in the decade after Uzbekistan’s independence was not so much a rejection of Soviet power as it was a re-appropriation of Soviet methods of control and ideas about culture. The public sphere became more restricted than it had been in Soviet times, even as Soviet-era ideas about ethnic and national identity paved the way for Uzbekistan to join a more open global community.

Contents
Acknowledgements
Introduction: The Politics of Culture in Uzbekistan 1991–2002
1. Mapping the Landscape of National Identity in Uzbekistan
2. Cultural Form: Globalization and the Spectacular State
3. Cultural Content and Postcolonial Civic Nationalism
4. Culture Production and Participation in the Spectacular State
Conclusion: Spectacle and the Ideology of National Independence
Notes
Bibliography
Index