The Soft Touch

وضوح تصویر یکی از گزاره های یین/یانگ عکاسی است. فوکوس ملایم می تواند عکس را مختل کند و به همان اندازه که به راحتی آن را افزایش می دهد – در برخی موارد، آن را تا حد زیادی افزایش می دهد. آنچه که ما به عنوان تاری، به عنوان مناطق نرم در یک تصویر درک می کنیم، به همان شیوه ای عمل می کند که سایه های عمیق یا هایلایت های بیش از حد نوردهی شده است. با به حداقل رساندن یا پنهان کردن جزئیات خاص در تصویر با پرتاب انتخابی مناطق خارج از فوکوس به میل خود، عکاس می تواند توجه بیننده را از طریق تصویر آنطور که قصد دارد هدایت کند. مانند بقیه نقاط در یک قطعه موسیقی، نواحی نرمی که به طور خلاقانه دستکاری شده اند می توانند کاملاً تأثیر کلی عکس را کنترل کنند.
ده ها روش برای کاهش انتخابی وضوح در هر قسمت از تصویر وجود دارد، و سه دلیل مهم برای عکاس وجود دارد. در توانایی خود برای ایجاد نگاهی با تمرکز ملایم مسلط باشد: (1) برای تأکید بر جزئیات مهم تصویر از طریق تابع کردن یا حذف دیگران. (2) برای کاهش یا حذف جزئیات موضوعی که تصویر را تضعیف می کند...

Image sharpness is one of photography's yin/yang propositions. Soft focus can impair a photograph, and just as readily enhance it—in some cases, greatly enhance it. What we perceive as blur, as soft zones in a picture, function in very much the same manner as deep shadows or overexposed highlights. By minimizing or concealing certain details in the image by selectively throwing areas out of focus at will, the photographer can direct a viewer's attention through the image as he or she intends. Like the rest stops in a piece of music, creatively manipulated zones of softness can totally govern a photograph's overall impact.
There are dozens of ways to selectively reduce sharpness in any part of an image, and three important reasons for a photographer to be fluent in his or her ability to create a soft-focus look: (1) to emphasize important picture details by subordinating or eliminating others; (2) to reduce or remove details of a subject that undermine a picture's...