The Soft Budget Constraint — The Emergence, Persistence and Logic of an Institution

این داستان محدودیت بودجه نرم است. به دنبال پاسخی به یک پارادوکس است: رواج محدودیت نرم بودجه علی‌رغم ناکارآمدی‌های فوق‌العاده‌ای که به وجود می‌آورد، و تداوم آن به‌رغم اصلاح سیستمی که بخشی جدایی‌ناپذیر آن است. هدف داستان افزایش درک ما از چرایی وجود این پدیده است. با مطالعه حالت دولت در تانزانیا قبل، حین و پس از سوسیالیسم، توضیحی در مورد پیدایش بنگاه های مالکیتی، تداوم و منطق محدودیت بودجه نرم پیشنهاد می شود. این فصل مقدماتی استدلالی را ارائه می‌کند که نشان می‌دهد چرا این داستان ارزش گفتن دارد. موضوع تحقیق و چگونگی حمله به مشکلی که ارائه می دهد را مورد بحث قرار می دهد. محدودیت بودجه نرم محدودیت بودجه نرم امروزه یک استعاره رایج است. در ابتدا به عنوان ویژگی سیستم سوسیالیستی تلقی می شد. این به تمایل شرکت‌های عمدتاً دولتی برای جبران شکاف‌های نقدینگی یا زیان‌ها توسط دولت یا سایر نهادهای تامین مالی خارجی و انتظارات ناشی از چنین کمک‌هایی اشاره دارد. این مفهوم توسط Hmos Kornai، اقتصاددان مجارستانی ابداع شد. او بین چهار شکل عمده کمک مالی خارجی که به محدودیت بودجه کمک می‌کنند، تمایز قائل می‌شود: یارانه‌های نرم، مالیات ملایم، اعتبار نرم و قیمت‌گذاری اداری نرم 2.

This is a story of the soft budget constraint. It seeks an answer to a paradox: the prevalence of the soft budget constraint in spite of the tremendous inefficiencies that it gives rise to, and its persistence in spite of reform of the system of which it is an integral part. The story aims at increasing our understanding of why the phenomenon exists. By studying the case of state­ in Tanzania before, during and after socialism, an explanation of the owned enterprises emergence, persistence and logic of the soft budget constraint is suggested. This introductory chapter presents an argument showing why this story is worth telling. It discusses the research topic and how the problem it presents is attacked. THE SOFT BUDGET CONSTRAINT The soft budget constraint is today a popular metaphor. Originally it was seen as a characteristic of the socialist system. It refers to the tendency of primarily state-owned enterprises to have their liquidity gaps or losses accommodated by the state, or some other external funding body, and to the resulting expectations of such bail-out. The concept was coined by the Hungarian economist Hmos Kornai. ' He distinguishes between four major forms of external financial assistance that contribute to the soft budget constraint: soft subsidies, soft taxation, soft credit and soft 2 administrative pricing.