The Socialist Imperative: From Gotha to Now

در کمی بیش از یک دهه، اقتصاددان مایکل A. Lebowitz چندین اثر مهم درباره گذار از سوسیالیسم به سرمایه داری نوشته است: فراتر از سرمایه (برنده جایزه دویچر)، اکنون آن را بساز، آلترناتیو سوسیالیستی، و تضادهای "سوسیالیسم واقعی". در اینجا، او تحلیل های موجود در آن آثار راهگشا را با ردیابی مسائل عمده در اندیشه سوسیالیستی از قرن نوزدهم توسعه داده و عمیق تر می کند. قرن تا بیست و یکم.

لبوویتز این واقعیت بدیهی اما تقریباً نادیده گرفته شده جهانی را بررسی می‌کند که وقتی انسان‌ها با هم برای تولید کالاها و خدمات جامعه کار می‌کنند، ما چیز دیگری را نیز «تولید می‌کنیم»: یعنی خودمان. انسان‌ها بر اساس شرایط شکل می‌گیرند، و هر دیدگاهی از سوسیالیسم که این واقعیت را نادیده می‌گیرد، نادیده گرفته می‌شود، یا در بهترین حالت، بیگانگی نیروی کار را که بومی سرمایه‌داری است بازتولید می‌کند. اما چگونه مردم می توانند شرایط خود را به گونه ای تغییر دهند که به آنها امکان دهد تولید را دوباره سازماندهی کنند و در عین حال پتانسیل انسانی خود را برآورده سازند؟ لبوویتز ابتدا با بررسی نقد برنامه گوتا مارکس شروع به پاسخ به این سوال می کند و از آنجا به بررسی تجربیات اتحاد جماهیر شوروی و تلاش های اخیر برای ایجاد سوسیالیسم در ونزوئلا می پردازد. او استدلال می کند که سوسیالیسم در قرن بیست و یکم باید با یک بینش مرکزی متحرک شود، در سه بخش: مالکیت اجتماعی بر وسایل تولید، تولید اجتماعی سازماندهی شده توسط کارگران، و ارضای نیازهای جمعی و اهداف جمعی. این مقالات خواندن و تأمل دقیق را جبران می کند و ثابت می کند که لبوویتز یکی از برجسته ترین متفکران مارکسیست این عصر است.

In a little more than a decade, economist Michael A. Lebowitz has written several major works about the transition from socialism to capitalism: Beyond Capital(winner of the Deutscher Prize), Build It Now, The Socialist Alternative, and The Contradictions of “Real Socialism.” Here, he develops and deepens the analysis contained in those pathbreaking works by tracing major issues in socialist thought from the nineteenth century through the twenty-first.

Lebowitz explores the obvious but almost universally ignored fact that as human beings work together to produce society’s goods and services, we also “produce” something else: namely, ourselves. Human beings are shaped by circumstances, and any vision of socialism that ignores this fact is bound to fail, or, at best, reproduce the alienation of labor that is endemic to capitalism. But how can people transform their circumstances in a way that allows them to re-organize production and, at the same time, fulfill their human potential? Lebowitz sets out to answer this question first by examining Marx’s Critique of the Gotha Programme, and from there investigates the experiences of the Soviet Union and more recent efforts to build socialism in Venezuela. He argues that socialism in the twenty-first century must be animated by a central vision, in three parts: social ownership of the means of production, social production organized by workers, and the satisfaction of communal needs and communal purposes. These essays repay careful reading and reflection, and prove Lebowitz to be one of the foremost Marxist thinkers of this era.