The Social Relations of Physics, Mysticism, and Mathematics: Studies in Social Structure, Interests, and Ideas

مشکلاتی که در این کتاب به آنها اشاره می‌کنم از جمله مشکلاتی است که در جامعه‌شناسی علم و دانش کمتر مورد مطالعه قرار گرفته است. بخش اول، نقد این ادعا است که بین عرفان باستان و فیزیک مدرن مشابهی وجود دارد و تحلیل جامعه‌شناختی این ادعا به عنوان راهبردی در تعارض فکری. این مطالعه باید در نهایت ریشه محکم‌تری در یک نوع جامعه‌شناسی معرفتی داشته باشد که در حال حاضر شروع به متبلور شدن کرده است (و در فصل 7 درباره آن بحث می‌کنم)، و جامعه‌شناسی دینی که نه آنقدر ناشناخته است که زیرزمینی، و ترسو، یعنی جامعه شناسی ماتریالیستی غیر پرستش دین. مطالعه من از موازی گرایی فیزیک- عرفان وسیله ای برای کاوش راهبردهای معرفتی است. بنابراین، بخش اول را با ترسیم یک استراتژی معرفتی رهایی‌بخش و ماتریالیستی به پایان می‌برم. نتیجه‌گیری من تعدادی از ایده‌هایی را که توسط خودم و دیگران در چند سال گذشته فرمول‌بندی شده‌اند، گرد هم می‌آورد، اما از یک ترکیب سیستماتیک متوقف می‌شود. یک «مدل» یکپارچه‌تر و منسجم‌تر از آنچه من می‌توانم در اینجا ترسیم کنم، باید منتظر نتایج تحقیقاتی باشد که اکنون در حال پیشرفت در جامعه‌شناسی انتقادی (در مقابل معذرت‌خواهی یا پرستشی) دانش است.

The problems I address in this book are among the least studied in the soci­ ology of science and knowledge. Part I is a critique of the claim that there are parallels between ancient mysticism and modern physics, and a sociological analysis of this claim as a strategy in intellectual conflict. This study must. ultimately be rooted more firmly in a: type of sociology of knowledge that is just now beginning to crystallize (and which I discuss in Chapter 7), and a sociology of religion that is not so much unknown as underground, and timid, that is, a non-worshipful materialist sociology of religion. My study of physics-mysticism parallelism is a vehicle for exploring epistemic strategies. I thus conclude Part I by sketching a materialist, emancipatory epistemic strategy. My conclusion brings together a number of ideas formulated by myself and others over the past several years, but stops short of a systematic synthesis. A more integrated and coherent "model" than what I can sketch here must wait on the results of research now in progress in the critical (as opposed to apologetic or worshipful) sociology of knowledge.