The Slave Trade, Abolition and the Long History of International Criminal Law: The Recaptive and the Victim

حقوق جزا بین المللی مدرن به طور معمول ریشه های آن را به محاکمات نورنبرگ و توکیو قرن بیستم نشان می دهد ، به استثنای تجارت و لغو برده ها. با این حال ، همانطور که این کتاب نشان می دهد ، تجارت برده ها و لغو در قوانین کیفری بین المللی به روش های مختلفی طنین انداز شد. تمرکز اصلی آن در بررسی دقیق دادخواست های غالباً تحریک آمیز ، در اولین بخش از قرن نوزدهم است که ناشی از تلاش های انگلیس برای اسیر کشتی های برده است که بخش اعظم آن قبل از کمیسیون های مختلط است. با تحقیقات مبتنی بر بایگانی در مورد این دادخواست ، ساخت قانونی به اصطلاح \"بازپس گیری\" (بردگان موجود در کشتی های برده اسیر شده) را مورد بررسی قرار می دهد. این کتاب استدلال می کند که با وجود وعده آزادی خود ، قانون در واقع به صورت محدود به صورت محدود ساخته شده است. به طور خاص ، آن را به سؤالات مداخله و نه حقوق بازپرداخت متمرکز می کرد. در عین حال نشان می دهد که چگونه یک خواندن انتقادی از بایگانی نشان می دهد که بازپرداخت ها در راه های مهم ، اما تاکنون عمدتاً ناشناخته ، به دادخواست کمک کرده اند. با این حال ، این کتاب فقط به تاریخ حقوق بین الملل کمک نمی کند. تلاش برای ارائه عدالت از طریق حقوق بین الملل بین المللی همچنان با چالش های قابل توجهی روبرو شده و سؤالات آزمایش در مورد ساخت و ساز - و ساخت و سازهای جایگزین - قربانیان را مطرح می کند.

با نگوششی در تاریخ حقوقی جنایی بین المللی ، این کتاب سهم اصلی را در این موضوعات بحث برانگیز و تأمل در نوشتن انتقادی تاریخ حقوقی بین المللی جنایی و انتخاب های روش شناختی و سیاسی همراه آن ارائه می دهد.

Modern international criminal law typically traces its origins to the twentieth-century Nuremberg and Tokyo trials, excluding the slave trade and abolition. Yet, as this book shows, the slave trade and abolition resound in international criminal law in multiple ways. Its central focus lies in a close examination of the often-controversial litigation, in the first part of the nineteenth century, arising from British efforts to capture slave ships, much of it before Mixed Commissions. With archival-based research into this litigation, it explores the legal construction of so-called ‘recaptives’ (slaves found on board captured slave ships). The book argues that, notwithstanding its promise of freedom, the law actually constructed recaptives restrictively. In particular, it focused on questions of intervention rather than recaptives’ rights. At the same time it shows how a critical reading of the archive reveals that recaptives contributed to litigation in important, but hitherto largely unrecognized, ways. The book is, however, not simply a contribution to the history of international law. Efforts to deliver justice through international criminal law continue to face considerable challenges and raise testing questions about the construction – and alternative construction – of victims.

By inscribing the recaptive in international criminal legal history, the book offers an original contribution to these contentious issues and a reflection on critical international criminal legal history writing and its accompanying methodological and political choices.