The Single Woman, Modernity, and Literary Culture: Women’s Fiction from the 1920s to the 1940s

این کتاب زن مجرد را در چشم‌انداز در حال تکامل مدرنیته قرار می‌دهد و چگونگی مذاکره او با جهان روستایی و شهری، کاوش در نقش‌های خانگی و غیرقانونی، و عبور از حوزه‌های عمومی و خصوصی را بررسی می‌کند. در دوران مدرن، زن مجرد به دلیل امتناع از انطباق با انتظارات جامعه در مورد زنانگی و جنسیت مورد تحسین و تمسخر قرار می گرفت. نسخه‌های متفاوتی از زنان مجرد ارائه شده در روایت‌های فرهنگی این دوره - از جمله خدمتکار پیر، زن عجیب و غریب، زن جدید، اسپینستر و فلپر- همه از نظر جنسی مشکوک بودند. با این حال، زن مجرد واقعاً یک چهره بی شکل بود که از دسته بندی ساده سرپیچی می کرد. اما استری تصاویری از چنین زنان مجردی را در داستان های زنانه ماوراء اقیانوس اطلس از دهه 1920 تا 1940 بررسی می کند. این کتاب شامل مجموعه‌ای متنوع از نویسندگان مشهور و فراموش‌شده، مانند جونا بارنز، روزاموند لمان، نگایو مارش، و الیوت بلیس، استدلال می‌کند که زن مجرد تنش‌های بین سنت و پیشرفت را در فرهنگ ادبی میانی و مدرنیسم تجسم می‌دهد.

This book situates the single woman within the evolving landscape of modernity, examining how she negotiated rural and urban worlds, explored domestic and bohemian roles, and traversed public and private spheres. In the modern era, the single woman was both celebrated and derided for refusing to conform to societal expectations regarding femininity and sexuality. The different versions of single women presented in cultural narratives of this period—including the old maid, odd woman, New Woman, spinster, and flapper—were all sexually suspicious. The single woman, however, was really an amorphous figure who defied straightforward categorization. Emma Sterry explores depictions of such single women in transatlantic women’s fiction of the 1920s to 1940s. Including a diverse selection of renowned and forgotten writers, such as Djuna Barnes, Rosamond Lehmann, Ngaio Marsh, and Eliot Bliss, this book argues that the single woman embodies the tensions between tradition and progress in both middlebrow and modernist literary culture.