The seven deadly virtues : eighteen conservative writers on why the virtuous life is funny as hell

یک تیم ستاره‌دار متشکل از هجده نویسنده محافظه‌کار ریمیکسی خنده‌دار، روشن‌فکر و بدون تقدس از کتاب فضایل ویلیام بنت بدون کنترل والدین ارائه می‌دهند. هفت فضیلت مرگبار در کنار خوانندگان در بار می نشیند، برای آنها نوشیدنی می خرد و یک یا سه ساعت بعد، بدون اینکه آنها متوجه شوند، آنها را وارد چادر احیا می کند.
 
مشارکت کنندگان این کتاب عبارتند از: سانی باچ، کریستوفر باکلی، دیوید آیواهاوک برج، کریستوفر کالدول، اندرو فرگوسن، جونا گلدبرگ، مایکل گراهام، مولی همینگوی، ریتا کوگانزون، مت لاباش، جیمز لیلکز، راب لانگ، لری میلر، پی. ، جو کوئینن، کریستین روزن و اندرو استایلز. جاناتان وی لاست، نویسنده ارشد استاندارد هفتگی، ویراستار مجموعه، نیز یکی از همکاران است. همه هجده مقاله در این کتاب برای اولین بار در هر کجا ظاهر می شوند.
 
در مقاله آغازین کتاب، پی جی اورورک می گوید: فضیلت به هیچ وجه ناپدید نشده است. مثل همیشه در معرض دید عموم است. اما از پاشنه ها محکم شده است. فضیلت وارونه است. فضیلت ناراحت کننده است. فضیلت مضحک به نظر می رسد. تمام تغییرات و کلیدهای خانه از جیب شلوار فضیلت می‌افتد.»
 
در اینجا فضیلت‌هایی است که همه (از جمله مشارکت‌کنندگان کتاب) در مدرسه یکشنبه آموزش داده شده‌اند، اما تا این لحظه کاملاً فراموش کرده‌اند. در این منطقه عاری از تقدس:
 
جو کوئینن مشاهده می کند: در اصل، صرفه جویی فضیلتی است که شبیه به خوب بودن در فال ماهجونگ است. شما درباره افرادی شنیده‌اید که می‌توانند این کار را انجام دهند، اما در واقع هیچ‌کدام از آنها را ندیده‌اید.»
P. J. O'Rourke خاطرنشان می‌کند: «استقامت عجیب است. ما بزرگترین نسل را به خاطر داشتن آن ستایش می کنیم، اما آنها روکش آلومینیومی، کلیسا در روز یکشنبه، و مشاغلی داشتند که آنها را ملزم به پوشیدن کراوات یا نایلون می کرد (اما هرگز در همان زمان). ما آن‌ها را هم نمی‌خواهیم.»
کریستین روزن می‌نویسد: «همراهی مبتنی بر اجتماعی بودن به معنای لذت بردن از معاشرت با کسانی است که در واقع فضای فیزیکی را با آنها به اشتراک می‌گذارید، نه کسانی که به طور منظم و مشتاقانه ویدیوهای گربه را با آنها تبادل می‌کنید.»
راب لانگ نسخه خود را از عدالت امروزی ارائه می دهد: اگر آخر هفته دیر بخوابید، مجبورید سی دقیقه در صف Costco منتظر بمانید.
جونا گلدبرگ پیشنهاد می کند: زمانی بود که این میل -to-do-do-good-in-all-things تنها نوعی صداقت در نظر گرفته می شد: فرشتگان بهتر از فانی هستند. آنها همیشه در مورد درست بودن مطمئن هستند، زیرا طبق تعریف، اراده خدا را انجام می‌دهند.» گابریل می‌دانست که چه موقع برداشتن برچسب تشک اشکالی ندارد و ساندالفون همیشه مقدار صحیح را انعام می‌دهد. با مشاهده این که داستان تخیلی «دو دقیقه نفرت از جورج اورول» 1984 اکنون در واقع یک واقعیت است که برای مردم زنده و نفس می کشد. تا حدی به لطف اینترنت، هدف های آن توسط گروهی که به طور خود به خود ایجاد شده است تعیین می شوند که به دلیل ماهیت ذهنی کهن آن عملاً غیرممکن است از بین برود." هفت فضیلت مرگبار را تکمیل کردند، حتی متوجه نخواهند شد که به دنیای اخلاقی کاملاً متفاوت و بهتری تعلق گرفته اند.

An all-star team of eighteen conservative writers offers a hilarious, insightful, sanctimony-free remix of William Bennett’s The Book of Virtues—without parental controls. The Seven Deadly Virtues sits down next to readers at the bar, buys them a drink, and an hour or three later, ushers them into the revival tent without them even realizing it.
 
The book’s contributors include Sonny Bunch, Christopher Buckley, David “Iowahawk” Burge, Christopher Caldwell, Andrew Ferguson, Jonah Goldberg, Michael Graham, Mollie Hemingway, Rita Koganzon, Matt Labash, James Lileks, Rob Long, Larry Miller, P. J. O’Rourke, Joe Queenan, Christine Rosen, and Andrew Stiles. Jonathan V. Last, senior writer at the Weekly Standard, editor of the collection, is also a contributor. All eighteen essays in this book are appearing for the first time anywhere.
 
In the book’s opening essay, P. J. O’Rourke observes: “Virtue has by no means disappeared. It’s as much in public view as ever. But it’s been strung up by the heels. Virtue is upside down. Virtue is uncomfortable. Virtue looks ridiculous. All the change and the house keys are falling out of Virtue’s pants pockets.”
 
Here are the virtues everyone (including the book’s contributors) was taught in Sunday school but have totally forgotten about until this very moment.  In this sanctimony-free zone:
 
• Joe Queenan observes: “In essence, thrift is a virtue that resembles being very good at Mahjong. You’ve heard about people who can do it, but you’ve never actually met any of them.”
• P. J. O’Rourke notes: “Fortitude is quaint. We praise the greatest generation for having it, but they had aluminum siding, church on Sunday, and jobs that required them to wear neckties or nylons (but never at the same time). We don’t want those either.”
• Christine Rosen writes: “A fellowship grounded in sociality means enjoying the company of those with whom you actually share physical space rather than those with whom you regularly and enthusiastically exchange cat videos.”
• Rob Long offers his version of modern day justice: if you sleep late on the weekend, you are forced to wait thirty minutes in line at Costco.
• Jonah Goldberg offers: “There was a time when this desire-to-do-good-in-all-things was considered the only kind of integrity: ‘Angels are better than mortals. They’re always certain about what is right because, by definition, they’re doing God’s will.’ Gabriel knew when it was okay to remove a mattress tag and Sandalphon always tipped the correct amount.”
• Sonny Bunch dissects forbearance, observing that the fictional Two Minutes Hate of George Orwell’s 1984 is now actually a reality directed at living, breathing people. Thanks, in part, to the Internet, “Its targets are designated by a spontaneously created mob—one that, due to its hive-mind nature—is virtually impossible to call off.”
 
By the time readers have completed The Seven Deadly Virtues, they won’t even realize that they’ve just been catechized into an entirely different—and better—moral universe.