The Semiotics of Light and Shadows: Modern Visual Arts and Weimar Cinema

نور و سایه در طیف وسیعی از اشکال هنری برای ایجاد جلوه های زیبایی شناسی استفاده می شود. مطالعه پیوتر سادووسکی درباره نور و سایه در سینمای وایمار و هنرهای تجسمی معاصر بر پایه نظریه‌های نشانه‌شناختی تکاملی شاخص‌گرایی و نمادگرایی است. این تئوری ها قدرت ارتباطی و احساسی منحصر به فرد نور و سایه را هنگامی که در رسانه های شاخص معاصر از جمله تئاتر سایه، پرتره های سیلوئت، دوربین تاریک، عکاسی و فیلم استفاده می شود، توضیح می دهند.

به ویژه، سادووسکی اهمیت زیبایی شناختی و احساسی را برجسته می کند. از سایه ها «سایه ریخته‌شده»، به‌عنوان یک علامت شاخص، ارتباط فیزیکی با مرجع نزدیک به حال خود، مانند یک فرد پنهان، حفظ می‌کند، تخیل بیننده را تحریک می‌کند و پاسخ‌هایی از جمله اضطراب یا کنجکاوی را برمی‌انگیزد. «سایه سینمایی» با تقویت بافت تصویر، عمق میدان و کنتراست لحنی لحظه های سینمایی، نقشی سبک ایفا می کند. چنین پیشرفت‌هایی به‌ویژه در فیلم‌های تک رنگ اهمیت دارند و سادووسکی کتاب را با گزارش‌هایی از لحظات مهم سینمای وایمار در هم می‌آمیزد.

کتاب سادوسکی به دلیل ترکیب مطالب تاریخی و رویکردهای نظری برای ایجاد درک عمیق‌تر از سینمای وایمار و سایر آثار معاصر متمایز است. اشکال هنری. نشانه شناسی نور و سایه ها یک منبع ایده آل برای دانش پژوهان و دانشجویانی است که در زبان شناسی، نشانه شناسی، فیلم، رسانه و هنرهای تجسمی کار می کنند.

Lighting and shadows are used within a range of art forms to create aesthetic effects. Piotr Sadowski's study of light and shadow in Weimar cinema and contemporaneous visual arts is underpinned by the evolutionary semiotic theories of indexicality and iconicity. These theories explain the unique communicative and emotive power of light and shadow when used in contemporary indexical media including the shadow theatre, silhouette portraits, camera obscura, photography and film.

In particular, Sadowski highlights the aesthetic and emotional significance of shadows. The 'cast shadow', as an indexical sign, maintains a physical connection with its near-present referent, such as a hidden person, stimulating a viewer's imagination and provoking responses including anxiety or curiosity. The 'cinematic shadow' plays a stylistic role, by enhancing image texture, depth of field, and tonal contrast of cinematic moments. Such enhancements are especially important in monochromatic films, and Sadowski interweaves the book with accounts of seminal Weimar cinema moments.

Sadowski's book is distinctive for combining historical materials and theoretical approaches to develop a deeper understanding of Weimar cinema and other contemporary art forms. The Semiotics of Light and Shadows is an ideal resource for both scholars and students working in linguistics, semiotics, film, media, and visual arts.