The secret history of the Mongols. The life and times of Chingghis Khan

دسته بندی: تاریخ
ویرایش:  
نویسندگان: Urgunge Onon.  
سری:  
 
ناشر:  
سال نشر:  
تعداد صفحات: 307 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 2 مگابایت 

قیمت کتاب (تومان) : 41,000

لندن و نیویورک: Routledge Curzon Press، 2005. — vi; 300 ص. شابک 0-203-98876-0 (کتاب الکترونیکی کارشناسی ارشد); ISBN 0-7007-1335-2 (نسخه چاپی) شرق تنها سه مرد بزرگ را می شناسد. ساکیامونی در حدود 500 سال قبل از میلاد در نپال کنونی به عنوان یک شاهزاده به دنیا آمد. او که از رنج های انسانی مضطرب شده بود، خانواده خود را ترک کرد، از طریق مدیتیشن به روشنگری دست یافت و بودا شد. بر اساس آموزه های او زندگی دردناک است، منشأ درد میل است، غایت درد با پایان دادن به میل حاصل می شود و راه آن درست زیستن است. این فلسفه «علت و معلول» به سمت شمال به تبت گسترش یافت، جایی که مذهب محبوب بن را جذب کرد و ماهیت خود را به شدت تغییر داد. سنتز حاصل که به نام لامائیسم شناخته می شود، می تواند به عنوان منفعل و سرنوشت ساز نقد شود. لامائیسم در زمان حکومت قوبیلای قاهان (1215-1294) در میان مغولان رایج شد. جامعه مغول در سه مرحله توسعه یافت. بر اساس اقتصاد شکار در مناطق جنگلی شمال قلب مغول رشد کرد. در این دوره عنوان mergen به معنای "شکارچی خوب" یا "یک فرد باهوش" ایجاد شد. وقتی مغول‌ها از جنگل‌ها بیرون آمدند، عنوان جدیدی به نام بااتور یا «قهرمان» ایجاد کردند که نشان می‌دهد قبایل متمایز مغول آن روز با یکدیگر در جنگ بودند و احتمالاً به شیوه زندگی عشایری مشغول بودند. در حدود قرن هشتم، دو عنوان جدید پدیدار شد: noyan به معنای «ارباب» و قان که معمولاً در انگلیسی به عنوان «خان» رونویسی می‌شود.

London & New York: Routledge Curzon Press, 2005. — vi; 300 p. ISBN 0-203-98876-0 (Master e-book); ISBN 0-7007-1335-2 (Print Edition) The East has known only three great men. Sakyamuni was born a prince around 500 BC in what is now Nepal. Distressed by human suffering, he left his family, achieved enlightenment through meditation, and became the Buddha. According to his teachings, life is painful, the origin of pain is desire, the end of pain can be achieved by ending desire, and the way to this is through right living. This philosophy of ‘cause and effect’ spread northwards into Tibet, where it absorbed the popular Bon religion and changed greatly in nature. The resulting synthesis, known as Lamaism, can be criticised as passive and fatalistic. Lamaism became popular among the Mongols during the reign of Qubilai Qahan (1215–1294). Mongol society developed in three stages. It rose on the basis of a hunting economy in the forest regions to the north of the Mongol heartland. During this period was created the title mergen, meaning ‘a good hunter’ or ‘an intelligent person’. When the Mongols emerged from the forests, they created a new title, ba’atur,or ‘hero’, which shows that the distinct Mongol tribes of the day were at war with one another and were probably engaged in a nomadic way of life. Around the eighth century, two new titles appeared: noyan, meaning ‘lord’, and qan, usually transcribed in English as ‘khan’.