دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Frederick Schneid
سری: Essential Histories
ISBN (شابک) : 1849087873, 9781849087872
ناشر: Osprey Publishing
سال نشر: 2012
تعداد صفحات: 95
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 5 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب The Second War of Italian Unification 1859-61 به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب جنگ دوم اتحاد ایتالیا در سالهای 1859-61 نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
اوج دههها آرزوی ناسیونالیستی و سیاست واقعی بدبینانه، جنگ دوم
اتحاد ایتالیا باعث شد که ایتالیا از مجموعه ای از ایالتهای کوچک
تحت سلطه اتریشهای هابسبورگ به یک پادشاهی متحد تحت سلطه پیدمونت
ساووی تبدیل شود. تحت الشعاع درگیریهای بعدی، جنگ شاهد اولین
استفاده گسترده از راهآهن در جنگ و اولین استقرار توپخانه
تفنگدار در میدان جنگ و همچنین آخرین نبرد بزرگ در تاریخ جهان بود
که در آن همه نیروهای درگیر تحت فرمان شخصی پادشاهان خود بودند.
ماهیت وحشیانه نبرد منجر به تأسیس صلیب سرخ و ایجاد کنوانسیون ژنو
شد، در حالی که یونیفورم های رنگارنگ و دکترین تهاجمی مورد حمایت
ارتش فرانسه به ویژه بر کسانی که در هر دو طرف جنگ داخلی آمریکا
بودند تأثیر گذاشت. فراتر از میدانهای نبرد، نتیجه جنگ
نشاندهنده یک پیروزی اوج برای نخستوزیر Piedmontese، کامیلو دی
کاور بود، که موفقیت او در برنده شدن و حفظ حمایت فرانسه و
بریتانیا از طرحهایش برای اتحاد ایتالیا، الگویی را برای رهبران
شرکای کوچکتر متحد ارائه کرد. از آن زمان تاکنون به قدرت های
جهانی
بین آوریل و ژوئیه 1859، اولین مرحله از جنگ، ارتش های فرانسوی
ناپلئون سوم و متحدان پیمونتی آنها را در برابر نیروهای اتریشی
هابسبورگ که به پیمونت حمله کرده بودند، قرار داد. مجموعه ای از
درگیری های خونین که در سولفرینو-سن مارتینو به اوج خود رسید،
بزرگترین نبرد در خاک اروپا از زمان لایپزیگ در سال 1813، منجر به
شکست قاطع اتریشی ها و پایان جنگ در شمال شد. ده ماه بعد مرحله
دوم جنگ آغاز شد زیرا ناسیونالیست افسانه ای ایتالیایی جوزپه
گاریبالدی با 1000 داوطلب در سیسیل فرود آمد تا پادشاهی بوربون دو
سیسیل را سرنگون کند. پس از بیرون راندن نیروهای بوربون از سیسیل،
گاریبالدی به سرزمین اصلی رفت و به سمت ناپل، پایتخت رفت. فروپاشی
سریع پادشاهی دو سیسیل همه را غافلگیر کرد. کاوور از این می ترسید
که گاریبالدی از این پیروزی بهره ببرد و به رم راهپیمایی کند، اما
کاوور و گاریبالدی موافقت کردند که نیمی از ایتالیا و ارتش مربوطه
خود را متحد کنند. بقایای ارتش های بوربون سرانجام در فوریه 1861
تسلیم شدند و ویکتور امانوئل، پادشاه پیمونت، یک ماه بعد به عنوان
پادشاه ایتالیا تاج گذاری کرد.
بر خلاف بسیاری از گزارش های موجود، که به وقایع سال های
1859-1861 توسط یک عمدتا فرانسوی نزدیک می شود. دیدگاه، این
مطالعه از گستره وسیعی از منابع برای بررسی این درگیری به عنوان
یک رویداد مهم در تاریخ ایتالیا استفاده می کند. توضیح مختصری از
منشأ جنگ با بررسی گسترده نیروهای مستقر و ماهیت و روند نبرد - در
خشکی و دریا - و عواقب آن برای دست اندرکاران بررسی می شود. این
یک مطالعه پیشگامانه از یک درگیری است که نه تنها برای تاریخ
ایتالیا، بلکه برای توسعه جنگ قرن 19 اهمیت حیاتی داشت.
The culmination of decades of nationalist aspiration and
cynical Realpolitik, the Second War of Italian Unification saw
Italy transformed from a patchwork of minor states dominated by
the Habsburg Austrians into a unified kingdom under the
Piedmontese House of Savoy. Overshadowed by subsequent
conflicts, the war saw the first widespread use of railroads in
war and the first battlefield deployment of rifled field
artillery, as well as the last major battle in world history
where all the forces involved were under the personal command
of their monarchs. The savage nature of the fighting led to the
foundation of the Red Cross and the establishment of the Geneva
Conventions, while the colorful uniforms and aggressive
doctrine espoused by the French Army in particular were to
influence those on both sides of the American Civil War. Beyond
the battlefields, the outcome of the war represented a
culminating triumph for the Piedmontese prime minister, Camillo
di Cavour, whose success in winning and retaining French and
British support for his plans for Italian unification has
provided a model for the leaders of junior partners allied to
world powers ever since.
Between April and July 1859 the first stage of the war pitted
Napoleon III's French armies and their Piedmontese allies
against the Habsburg Austrian forces that had invaded Piedmont.
A series of bloody clashes culminating in Solferino-San
Martino, the largest battle on European soil since Leipzig in
1813, resulted in decisive defeat for the Austrians and the end
of the war in the north. Ten months later the second stage of
the war began as the legendary Italian nationalist Giuseppe
Garibaldi landed in Sicily with 1,000 volunteers, intent on
overthrowing the Bourbon Kingdom of the Two Sicilies. After
ejecting the Bourbon forces from Sicily Garibaldi crossed to
the mainland and marched on Naples, the capital. The rapid
collapse of the Kingdom of the Two Sicilies took everyone by
surprise; Cavour feared Garibaldi would capitalize on this
victory and march on Rome, but Cavour and Garibaldi agreed to
unify their halves of Italy and their respective armies. The
remnants of the Bourbon armies finally surrendered in February
1861 and Piedmont's king, Victor Emmanuel, was crowned king of
Italy a month later.
Unlike many existing accounts, which approach the events of
1859-61 from a predominantly French perspective, this study
draws upon a huge breadth of sources to examine the conflict as
a critical event in Italian history. A concise explanation of
the origins of the war is followed by a wide-ranging survey of
the forces deployed and the nature and course of the fighting -
on land and at sea - and the consequences for those involved
are investigated. This is a groundbreaking study of a conflict
that was of critical significance not only for Italian history
but also for the development of 19th-century warfare