The Search for Anti-Inflammatory Drugs: Case Histories from Concept to Clinic

دیدگاه‌های مربوط به داروهای ضدالتهاب التهاب فرآیند بسیار پیچیده‌ای از رویدادها و رویدادهای مرتبط با یکدیگر است که امکان حمله متمرکز و با تعریف آسان برای کشف دارو را نمی‌دهد. از سال‌ها تحقیق و توسعه آشکار است که کلاس‌های خاصی از ترکیبات (مانند NSAIDs، استروئیدها و غیره) در کاهش درد و حتی تضعیف مکانیسم‌های هورمونی سلولی درگیر در این فرآیند، موفقیت چشمگیری داشته‌اند. درمان‌های واضح و مرتبط با مکانیسم (مثلاً برای آرتریت) و داروهای هدفمند (مثلاً برای پیوند) در گذشته در دسترس نبوده‌اند و در واقع، تحقیقات در مورد التهاب بر روی رویکردهای پدیدارشناسانه‌تر برای رفع علائم یا کاهش آشکار سلولی تکیه کرده است. رویکردها در مواردی مانند پیوند عضو. در دهه گذشته، رویکردهایی که مسیرهای سلولی جدیدی را نشان داده اند که در آنها مداخله برای تنظیم لنفوسیت (به عنوان مثال، سیکلوسپورین و FK506) و واسطه های وزن مولکولی کوچک (مانند مهارکننده های لوکوترین) امکان پذیر است، اکنون یا درمان استاندارد هستند یا در یک درمان قرار خواهند گرفت. زمان کوتاه. این رویکردهای اخیر نتیجه تحقیقات از دهه 1970 تا کنون بوده است.

Perspectives on Anti-Inflammatory Drugs Inflammation is a very complicated process of interrelated events and cas­ cades that does not allow for an easily defined, focused attack for drug discovery. It is evident from years of research and development that certain classes of compounds (e.g., NSAIDs, steroids, and so on) have had a meas­ ure of success in alleviating pain and even dampening cellularlhormonal mechanisms involved in the process. Clear, mechanism-related therapies (e.g., for arthritis) and targeted drugs (e.g., for transplantation) have not been available in the past and, in reality, research in inflammation has re­ lied on more phenomenological approaches for resolving symptoms or on blatant cytoreductive approaches in cases like organ transplantation. In the last decade, approaches that have revealed novel cellular pathways in which intervention is possible for lymphocyte regulation (for example, cyclosporine and FK506) and small molecular weight mediators (e.g., leu­ kotriene inhibitors) are now either standard therapy or will be in a short time. These latter approaches have been the result of research from the 1970s up to the present.