The Science of Nature in the Seventeenth Century: Patterns of Change in Early Modern Natural Philosophy

قرن هفدهم مرحله حساسی را در ظهور علم مدرن رقم زد. اما اگر فرض کنیم که روش‌های تحقیق طبیعی قرن هفدهمی با خانواده بسیار تخصصی، حرفه‌ای و همیشه در حال تکثیر علوم مدرن امروزی یکسان بود، این فرآیند را اشتباه درک می‌کنیم.

در اوایل اروپای مدرن، مقوله اصلی برای مطالعه طبیعت «فلسفه طبیعی» یا همانطور که رابرت هوک در میکروگرافیا خود، علم طبیعت نامیده است، بود. در این رشته نظریه های کلی ماده، علت، کیهان شناسی و روش ابداع، بحث و بررسی شد و در ارتباط با رشته های برتر مانند الهیات قرار گرفت. رشته های هم خانواده، مانند ریاضیات و اخلاق؛ و رشته های تابعه، مانند "علوم ریاضی ترکیبی" نجوم، اپتیک و مکانیک.

بنابراین، «انقلاب علمی» قرن هفدهم شاهد تولد ناگهانی «علم مدرن» نبود، بلکه شاهد تضاد و تغییر در حوزه فلسفه طبیعی بود: فلسفه طبیعی ارسطویی به چالش کشیده شد و جابجا شد. متفکران برای بازتعریف فلسفه طبیعی و روابط آن با رشته های برتر، خویشاوند و تابع رقابت کردند. از این فرآیند، رشته‌های علوم طبیعی به ظاهر مدرن‌تر پدید آمدند، و ایده علم کلی طبیعت دچار انقراض آهسته‌ای شد.

مقالات این مجموعه بر روی الگوهای تغییر در فلسفه طبیعی در قرن هفدهم تمرکز دارد و هدف آن تشویق استفاده و بیان این مقوله در تاریخ نگاری علم است. این جلد برای دانش پژوهان و دانشجویان پیشرفته تاریخ معاصر اولیه علم، تاریخ فلسفه و تاریخ فکری در نظر گرفته شده است. فیلسوفان علم و جامعه شناسان دانش علمی که به مسائل تاریخی مربوط می شوند نیز حجم ربط را خواهند یافت. مهمتر از همه، این جلد خطاب به هر کسی است که علاقه مند به بحث های جاری در مورد منشاء و ماهیت علم مدرن است.

The seventeenth century marked a critical phase in the emergence of modern science. But we misunderstand this process, if we assume that seventeenth-century modes of natural inquiry were identical to the highly specialised, professionalised and ever proliferating family of modern sciences practised today.

In early modern Europe the central category for the study of nature was ‘natural philosophy’, or as Robert Hooke called it in his Micrographia, the Science of Nature. In this discipline general theories of matter, cause, cosmology and method were devised, debated and positioned in relation to superior disciplines, such as theology; cognate disciplines, such as mathematics and ethics; and subordinate disciplines, such as the ‘mixed mathematical sciences’ of astronomy, optics and mechanics.

Thus, the ‘Scientific Revolution’ of the Seventeenth Century did not witness the sudden birth of ‘modern science’ but rather conflict and change in the field of natural philosophy: Aristotelian natural philosophy was challenged and displaced, as thinkers competed to redefine natural philosophy and its relations to the superior, cognate and subordinate disciplines. From this process the more modern looking disciplines of natural science emerged, and the idea of a general Science of Nature suffered a slow demise.

The papers in this collection focus on patterns of change in natural philosophy in the seventeenth century, aiming to encourage the use and articulation of this category in the historiography of science. The volume is intended for scholars and advanced students of early modern history of science, history of philosophy and intellectual history. Philosophers of science and sociologists of scientific knowledge concerned with historical issues will also find the volume of relevance. Above all, the volume is addressed to anyone interested in current debates about the origin and nature of modern science.