The Road to Democracy: Taiwan's Pursuit of Identity

اگر تایوان یک کشور مستقل نیست، چیست؟ در جزیره ای به اندازه ایالت ویرجینیای غربی، مردم تایوان یک دموکراسی صنعتی مدرن ایجاد کرده اند. در طول دهه گذشته، آنها "معجزه های دوقلو" توسعه اقتصادی و اصلاحات سیاسی را تحت رهبری نویسنده، رئیس جمهور لی تنگ هوی جمهوری چین (ROC) ایجاد کرده اند.

بیانیه رئیس جمهور لی در 9 ژوئیه 1999 در مورد "روابط ویژه دولت به دولت" جهان را غافلگیر کرد. همانطور که راه به سوی دموکراسی: پیگیری هویت تایوان روشن می کند، با این حال، این بیانیه به هیچ وجه نشان دهنده تغییر ناگهانی سیاست نیست، حتی بیشتر از آن اعلام استقلال. رهبر دولت ملی‌گرا صرفاً می‌خواست رابطه و برابری دو طرف تنگه تایوان را روشن کند تا پکن (پکن) و تایپه بتوانند مذاکرات را در شرایط برابر پیش ببرند. در واقع، جمهوری خلق چین (PRC) هرگز تایوان را کنترل نکرده است، در حالی که ROC پس از انتقال پایتخت خود به تایپه در سال 1949، قدرت خود را در سرزمین اصلی رها کرد.

تایوان 22 میلیون نفر با دولت منتخب خود دارد. درآمد سرانه ملی بیش از 12000 دلار آمریکا آن را به یکی از ثروتمندترین کشورهای آسیای امروز تبدیل کرده است. عملکرد اقتصادی تایوان از نظر نرخ رشد اقتصادی، کل تولید ناخالص ملی، درآمد سرانه سرمایه، علم و فناوری، حجم تجارت خارجی، ذخایر ارزی و صادرات سرمایه همواره در بین 10 درصد برتر جهان قرار دارد. با این حال، اکثر کشورهای جهان آن را به عنوان یک کشور مستقل به رسمیت نمی شناسند و همچنین عضو سازمان ملل متحد نیستند.

موضوعات اصلی در راه دموکراسی حول دو عبارت کلیدی تنیده شده است: «وجود» تایوان و «تجربه» آن. رفاه می تواند با پیامدهای جدی در آسیا و جهان ایجاد شود. از این رو اهمیت سیاست امنیتی آن بر اساس سه ستون تعهد آمریکا به دفاع از تایوان، آمادگی نظامی خود ROC و یک دیپلماسی عملگرایانه موثر است.

"تجربه تایوان" از سوی دیگر، گذشته نزدیک و تحولات اقتصادی، سیاسی و اجتماعی کشور را با رئیس جمهور لی به عنوان معمار توصیف می کند. نویسنده بر این باور است که تجربه تایوان می تواند به عنوان الگویی برای سایر کشورهای منطقه آسیا و اقیانوسیه از جمله جمهوری خلق چین باشد. او استدلال می کند که اتحاد مجدد چین نه بر اساس فرمول چین واحد پکن، بلکه تنها زمانی امکان پذیر خواهد بود که سرزمین اصلی چین به جامعه ای آزاد و دموکراتیک مانند تایوان کنونی تبدیل شود.

این کتاب بیش از یک بیانیه سیاسی و استدلال ساده برای دیپلماسی عمل گرایانه، تأییدی بر عشق دکتر لی به مردم و سرزمین تایوان است. در نهایت، این گواهی است بر اعتقاد او، که توسط ایمان مسیحی او حمایت می شود، به آرمان های دموکراسی و آزادی برای همه مردم.

LE TENG-HUI در سال 1923 در یک جامعه روستایی در نزدیکی تایپه متولد شد، زمانی که تایوان تحت کنترل ژاپن بود. او کار کارشناسی خود را در اقتصاد کشاورزی در دانشگاه امپراتوری کیوتو و دانشگاه ملی تایوان و تحصیلات تکمیلی خود را در دانشگاه ایالتی آیووا و دانشگاه کورنل انجام داد و مدرک دکترا گرفت. پس از تدریس در دانشگاه ملی تایوان و خدمت در کمیسیون های دولتی به عنوان متخصص در زمینه سیاست مزرعه، فعالیت سیاسی خود را در سال 1972 آغاز کرد، زمانی که به عنوان وزیر بدون پورتفولیو منصوب شد. او سپس به عنوان شهردار تایپه (1978-1981)، فرماندار استان تایوان (1981-1984) و معاون رئیس جمهور (1984-1988) خدمت کرد.

پس از مرگ رئیس جمهور چیانگ چینگ کو در ژانویه 1988، دکتر لی ریاست جمهوری را بر عهده گرفت و در سال 1990 به طور رسمی توسط مجلس ملی انتخاب شد. او به عنوان اولین رئیس جمهور منتخب مردم در می 1996 سوگند یاد کرد. تحت قانون اساسی تجدید نظر شده ROC. پرزیدنت لی یک مسیحی و نویسنده کتاب ها و مقالات متعددی در زمینه اقتصاد، سیاست عمومی و دین است.

If Taiwan is not a sovereign state, what is it? On an island about the size of the state of West Virginia, Taiwan's people have built a modern industrial democracy. Over the past decade they have produced "twin miracles" of economic development and political reform under the leadership of the author, President Lee Teng-hui of the Republic of China (ROC).

President Lee's July 9, 1999 statement on the "special state-to-state relationship" took the world by surprise. As The Road to Democracy: Taiwan's Pursuit of Identity makes clear, however, that pronouncement in no way marked a sudden policy shift, much less a declaration of independence. The Nationalist government leader simply wanted to clarify the relationship and parity of the two sides of Taiwan Strait so that Peking (Beijing) and Taipei can proceed with negotiations on an equal footing. In reality, the People's Republic of China (PRC) has never controlled Taiwan, while the ROC relinquished its authority in the mainland after moving its capital to Taipei in 1949.

Taiwan has 22 million people with their own elected government. Its per capita national income of over US$12,000 makes it one of the wealthiest countries in Asia today. Taiwan's economic performance consistently ranks among the top 10 percent in the world in terms of economic growth rate, total GNP, per capital income, science and technology, foreign trade volume, foreign exchange reserves, and capital exports. Yet it is not recognized as a sovereign state by most of the countries of the world, nor is it a member of the United Nations.

The major themes in The Road to Democracy are woven around two key terms: Taiwan's "existence" and its "experience." Unless the Republic of China on Taiwan remains in existence, its hard-won democracy and economic prosperity could founder, with serious repercussions in Asia and the world. Hence the importance of its security policy based on the three pillars of American commitment to Taiwan's defense, the ROC’s own military preparedness, and an effective pragmatic diplomacy.

The "Taiwan Experience," on the other hand, describes the recent past and the economic, political, and social transformation the country achieved with President Lee as the architect. The author believes that the Taiwan Experience can serve as a model for other countries in the Asia-Pacific region, including the PRC. China's reunification will be possible, he argues, not under Peking's one China formula, but only when the Chinese mainland has been transformed into a society as free and democratic as Taiwan is now.

More than simply a political statement and argument for pragmatic diplomacy, this book is also an affirmation of Dr. Lee's love for the people and the land of Taiwan. Finally, it is a testament to his belief, supported by his Christian faith, in the ideals of democracy and freedom for all people.

LEE TENG-HUI was born in 1923 in a rural community near Taipei, when Taiwan was under Japanese control. He did his undergraduate work in agricultural economics at Kyoto Imperial University and National Taiwan University, and his graduate studies at Iowa State University and Cornell University, receiving a Ph.D. in agricultural economics from the latter in 1968. After teaching at National Taiwan University and serving on government commissions as a specialist on farm policy, he began his political career in 1972, when he was appointed a minister without portfolio. He then served as mayor of Taipei (1978-81), governor of Taiwan province (1981-84), and vice president of the republic (1984-88).

Upon the death of President Chiang Ching-kuo in January 1988, Dr. Lee took over the presidency, to which he was formally elected by the National Assembly in 1990. He was sworn in as the first popularly elected president in May 1996 under the revised ROC constitution. President Lee is a Christian and author of numerous books and article on economics, public policy, and religion.