The Rise and Fall of Arab Presidents for Life

رژیم‌های سلطنتی سلطنتی که برای مدت طولانی در جهان عرب حاکم بودند، به نظر می‌رسیدند که تا ابد ادامه خواهند داشت - تا زمانی که وقایع در تونس و مصر روشن کردند که زمان آنها به پایان رسیده است. ظهور و سقوط رؤسای جمهور مادام العمر عرب برای اولین بار خاستگاه و پویایی یک سیستم دولتی را که تا حد زیادی خاورمیانه عربی را در قرن بیستم تعریف کرد، آشکار می کند.

</ p>

رؤسای جمهور که مادام العمر حکومت می کنند، از ویژگی های جهان عرب از زمان استقلال بوده اند. در دهه 1980، رژیم‌های آنها به طور فزاینده‌ای به سلطنت‌ها شباهت داشتند، زیرا روسای جمهور در کاخ‌ها ساکن شدند و تمام تلاش خود را برای اطمینان از جانشینی پسرانشان انجام دادند. راجر اوون ویژگی‌های اصلی رژیم شاهنشاهی اولیه عرب را بررسی می‌کند: خانواده‌اش. حلقه درونی آن از دوستان فاسد. و تلاش های آن برای ایجاد مشروعیت مردمی مبتنی بر موفقیت اقتصادی، قانون اساسی دستکاری شده، انتخابات مدیریت شده، و سرکوب اطلاعات. دولت؟ اگرچه آسیای مرکزی پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی نیز دارای ریاست‌های سلطنتی بوده است، اوون استدلال می‌کند که دلیل مهم آن «اثر تظاهرات عربی» است که به موجب آن روابط نزدیک در سراسر جهان عرب به خانواده‌های حاکم امکان داده است تا استراتژی‌ها و کمک‌های مدیریتی را به اشتراک بگذارند. اما این تأثیر همچنین توضیح می دهد که چرا این ریاست ها همه تحت فشار یکسان برای اصلاح یا رفتن قرار گرفتند. اوون در مورد مخالفت های مردمی عظیمی که سیستم های ریاست جمهوری در طول بهار عربی ایجاد کردند و تغییرات سیاسی ناشی از آن بحث می کند، در حالی که چالش هایی را که انقلاب های عربی در سراسر خاورمیانه و شمال آفریقا با آن روبرو هستند، ترسیم می کند.

The monarchical presidential regimes that prevailed in the Arab world for so long looked as though they would last indefinitely—until events in Tunisia and Egypt made clear their time was up. The Rise and Fall of Arab Presidents for Life exposes for the first time the origins and dynamics of a governmental system that largely defined the Arab Middle East in the twentieth century.

Presidents who rule for life have been a feature of the Arab world since independence. In the 1980s their regimes increasingly resembled monarchies as presidents took up residence in palaces and made every effort to ensure their sons would succeed them. Roger Owen explores the main features of the prototypical Arab monarchical regime: its household; its inner circle of corrupt cronies; and its attempts to create a popular legitimacy based on economic success, a manipulated constitution, managed elections, and information suppression.

Why has the Arab world suffered such a concentration of permanent presidential government? Though post-Soviet Central Asia has also known monarchical presidencies, Owen argues that a significant reason is the “Arab demonstration effect,” whereby close ties across the Arab world have enabled ruling families to share management strategies and assistance. But this effect also explains why these presidencies all came under the same pressure to reform or go. Owen discusses the huge popular opposition the presidential systems engendered during the Arab Spring, and the political change that ensued, while also delineating the challenges the Arab revolutions face across the Middle East and North Africa.