دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Christopher Martin
سری:
ISBN (شابک) : 0197612911, 9780197612910
ناشر: Oxford University Press
سال نشر: 2022
تعداد صفحات: 272
[273]
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 1 Mb
در صورت تبدیل فایل کتاب The Right to Higher Education: A Political Theory به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب حق تحصیلات عالی: یک نظریه سیاسی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
بسیاری تصور میکنند که حق تحصیل یک فرد با دبیرستان پایان
مییابد و تحصیلات عالی یک افزونه لوکس است. گفتگو در مورد آموزش
به محض اینکه بر آموزش عالی تمرکز کنیم به جای تحصیلی که معمولاً
فکر می کنیم شهروندان در کودکان و نوجوانان هستند، به شیوه های
محسوسی تغییر می کند. ما شاهد صحبت های بیشتری در مورد رقابت برای
مکان های دانشگاهی، آزمون های استاندارد و پذیرش نخبگان هستیم. ما
تفاوت های بین مزایای آموزش برای فرد و بار حمایت مالی عمومی برای
چنین آموزشی را تجزیه و تحلیل می کنیم. انتقال از
تدارک آموزشی برای کودکان به تدارکات آموزشی برای بزرگسالان،
تحولی نگرانکننده را در این گفتگوی عمومی نشان میدهد: از یک
تحول در مورد اینکه چگونه میتواند زندگی همه افراد را بهبود
بخشد، به فردی که مشغول انصاف، رقابت، شایستگی، مسئولیت شخصی است،
و به اشتراک گذاشتن مزایا و بارها. مشکلات وضعیت، طبقه بندی، و
گزینش به همان اندازه، اگر نگوییم بیشتر، توجه ما را به خود جلب
می کند تا این سؤال که مؤسسات آموزش عالی باید به چه هدفی دست
یابند. اما چرا باید اینقدر متفاوت باشد، در حالی که کمتر ضروری
نیست؟ دریافت مدرک تحصیلات عالی
می تواند مسیر زندگی یک فرد را تغییر دهد و فرصت های گسترده ای را
برای آنها فراهم کند که در غیر این صورت نمی توانند به آنها
دسترسی داشته باشند - در واقع برای بسیاری این پیش نیاز برای تحقق
اهداف شخصی و حرفه ای یا حتی توانایی آنهاست. فقط برای امرار معاش
با این حال، تقریباً همیشه به عنوان یک امتیاز تعریف میشود، نه
یک حق - و امتیازی که بسیاری از آنها سالها یا حتی دههها را پس
از پایان تحصیلات خود هزینه میکنند. سیستمهای آموزش عالی ما بر
این فرض بنا شدهاند که این همه آنگونه است که باید باشد: اینکه
ادامه تحصیلات عالی انتخابی است که برخی افراد انجام میدهند، اما
چیزی نیست که همه ما حق آن را داریم.
کریستوفر مارتین این دیدگاه را با این استدلال که آموزش عالی در
واقع حق مطلق و بدون قید و شرط همه شهروندان در یک جامعه آزاد و
باز است، تغییر می دهد. همانطور که او استدلال می کند، نگاه دقیق
تر به ارزش آموزش در یک جامعه آزاد و باز نشان می دهد که بسیاری
از چالش هایی که امروزه در آموزش عالی می بینیم را می توان به عدم
به رسمیت شناختن آموزش عالی به عنوان یک حق فردی نسبت داد. مارتین
با استفاده از مفاهیم و ایدههای فلسفه سیاسی لیبرال نشان میدهد
که دسترسی به کالاهای آموزشی نقش کلیدی در کمک به شهروندان برای
تحقق اهداف خود تعیین میکند. آموزش عالی باید به عنوان یک نهاد
اجتماعی اساسی در نظر گرفته شود که مسئول اطمینان از دسترسی همه
شهروندان به این کالاها است.
اصلاح ضروری، مارتین استدلال می کند، ساده است: ما باید تخصیص
آموزش عالی به برخی را متوقف کنیم، و آن را به همه کسانی که آن را
دنبال می کنند اختصاص دهیم. آمادگی و تمایل به یادگیری باید تنها
صلاحیت باشد. آموزش عالی باید فرصت هایی را ارائه دهد که به نفع
شهروندان با علایق و اهداف متفاوت در زندگی باشد. هدف اساسی
اخلاقی آن باید کمک به شهروندان با هر پیشینه ای برای زندگی بهتر
و آزادتر باشد.
Many assume that a person's right to education terminates
with high school, and that higher education is a luxury
addition. The conversation about education changes in palpable
ways once we focus on higher education rather than the
education we ordinarily think that citizens are due when
they
are children and teenagers. We see more talk about competition
for university places, standardized testing, and elite
admissions. We parse out the differences between the benefits
of education for the individual and the burdens of public
financial support for such an education. The move from
educational provision for children to educational provision for
adults marks a troubling transformation in this public
conversation: from one about how it can improve the lives of
all individuals, to one preoccupied with fairness, competition,
merit, personal responsibility, and the sharing of
benefits and burdens. Problems of status, stratification, and
selectivity capture as much, if not more, of our attention than
the question of what higher education institutions should aim
to achieve. But why should it be so different, when it is no
less essential? Obtaining a higher education degree
can change the course of a person's life, providing them with
vast opportunities that they could not access otherwise--in
fact for many it is a prerequisite for fulfilling their
personal and professional goals, or even being able to just
make a living. Yet it is almost always framed as
privilege,
not a right--and a privilege many spend years or even decades
paying for after their studies have ended. Our higher education
systems are built on the presumption that this is all as it
should be: that pursuing higher education is a choice some
people make, but not something to which all of us are
entitled.
Christopher Martin turns this view on its head by arguing that
higher education is in fact an unconditional, absolute right of
all citizens in a free and open society. As he argues, a closer
look at the value of education in a free and open society
reveals that many of the challenges we see in
higher education today can be attributed to the failure to
recognize higher education as an individual right. Using
concepts and ideas from liberal political philosophy, Martin
shows that access to educational goods play a key role in
helping citizens realize their self-determined goals.
Higher
education should be understood as a basic social institution
responsible for ensuring that all citizens can access these
goods.
The necessary corrective, Martin argues, is simple: we need to
stop allocating higher education to some, and allocate it to
all who choose to pursue it. A readiness and willingness to
learn should be the only qualification. Higher education should
offer opportunities that benefit citizens with
different interests and goals in life. Its foundational moral
purpose should be to help citizens of all backgrounds to live
better, freer lives.