The Rhetoric of PNoy: Image, Myth, and Rhetorical Citizenship in Philippine Presidential Speeches (Frontiers in Political Communication)

سخنرانی‌های سیاسی فقط منعکس کننده آنچه در جهان می‌گذرد نیست. آنها این پتانسیل را دارند که افکار مردم را تغییر دهند، آنها را به سمت عمل سوق دهند، فرضیات موجود را تقویت کنند و فرهنگ ها را تغییر دهند. آنها مشارکت عمومی را تعریف می کنند و «نقاط پیوندی» گفتمان های متفاوت، چه در سطح ملی و چه در سطح جهانی هستند. سخنرانی‌ها به دلیل قدرتشان در حفظ وضعیت موجود یا تأثیر تغییر، توجه عمومی و مطالعه دقیق را ایجاب می‌کنند. بررسی آنها به این معنی است که بفهمیم چگونه ساخته شده اند، چه عناصری دارند و چگونه این عناصر با هم ترکیب می شوند تا بر مخاطبان خود تأثیر بگذارند.

این جلد سخنرانی‌های منتخبی را که توسط Benigno 'Noynoy' Simeon C. Aquino III، رئیس جمهور جمهوری فیلیپین از سال 2010 تا 2016 ایراد شده است، تجزیه و تحلیل می‌کند. آنها سخنرانی‌هایی هستند که استفاده شده است. برای شکل دادن به درک عمومی، جلب حمایت و ایجاد هویت بین ریاست جمهوری آکینو و مخاطبانش.

با بسیج مفاهیم تصویر ریاست جمهوری، اسطوره، استعاره و شهروندی بلاغی، خوانندگان می توانند از طریق فرآیند بررسی خط‌مسیر لفاظی ریاست‌جمهوری فیلیپین، چگونگی تلاش گفتمان رئیس‌جمهور برای شکل دادن به واقعیت اجتماعی-سیاسی فیلیپین و اینکه چگونه محیط در حال تحولی که رئیس‌جمهور در آن قرار گرفته است، گفتمان او را شکل می‌دهد. مقالات این جلد امیدوار است نه تنها بحثی را در مورد جایگاه سخنان پرزیدنت بنینو آکوینو در تاریخ ریاست جمهوری فیلیپین ایجاد کند، بلکه همچنین در مورد اینکه چگونه شیوه های بلاغی در یک جامعه دموکراتیک در حال تکامل در آسیا می تواند نظریه پردازی های لفاظی ریاست جمهوری و ارتباطات سیاسی را گسترش دهد و گسترش دهد. بزرگ.

Political speeches don’t just mirror what transpires in the world; they have the potential to change people’s minds, move them into action, reinforce existing assumptions, and reshape cultures. They define public participation and are the ‘nexus points’ of disparate discourses, both nationally and globally. Because of their power to sustain the status quo or effect change, speeches warrant public attention and careful study. To examine them is to understand how they are crafted, what elements they possess, and how these elements come together to affect their audience.

This volume analyzes selected speeches delivered by Benigno ‘Noynoy’ Simeon C. Aquino III, President of the Republic of the Philippines from 2010 to 2016. They are speeches that have been used to shape public perception, gain support, and build identification between Aquino’s presidency and his audience.

By mobilizing the concepts of presidential image, myth, metaphors, and rhetorical citizenship, readers are guided through a process of examining the rhetorical trajectory of the Philippine presidency, how a president’s discourse has attempted to shape Philippine socio-political reality, and how the evolving milieu the president has found himself in shapes his discourse. The essays in this volume will hopefully generate a discussion not only on the place of President Benigno Aquino’s rhetoric in Philippine presidential history, but also of how rhetorical practices in an evolving democratic society in Asia can extend and expand theorizations of presidential rhetoric and political communication at large.