The Retina and Circadian Rhythms

ریتم های روزانه یکی از ویژگی های همه جا حاضر در سیستم های زنده است. به طور کلی، این ریتم ها فقط پیامدهای غیرفعال نوسانات چرخه ای در محیط نیستند، بلکه در عوض از درون ارگانیسم سرچشمه می گیرند. در پستانداران، از جمله انسان، پیس میکر اصلی که ریتم های 24 ساعته را کنترل می کند، در هسته های فوق کیاسماتیک هیپوتالاموس (SCN) قرار دارد. این ساعت شبانه روزی مسئول سازماندهی زمانی طیف گسترده ای از عملکردها، از خواب و مصرف غذا تا اقدامات فیزیولوژیکی مانند دمای بدن، ضربان قلب و ترشح هورمون است. علاوه بر این، شواهد انباشته نشان می دهد که اختلال عملکرد ریتم شبانه روزی به دلیل جهش های ژنتیکی یا عوامل محیطی (به عنوان مثال، جت لگ یا نوبت کاری) در ایجاد بسیاری از آسیب شناسی ها، از جمله اختلالات خواب، خلق و خو و اختلالات عاطفی مانند افسردگی اساسی، دوقطبی نقش دارد. اختلال و اسکیزوفرنی، و همچنین خطر اختلالات متابولیک و قلبی عروقی.

Daily rhythms are a ubiquitous feature of living systems. Generally, these rhythms are not just passive consequences of cyclic fluctuations in the environment, but instead originate within the organism. In mammals, including humans, the master pacemaker controlling 24-hour rhythms is localized in the suprachiasmatic nuclei of the hypothalamus (SCN). This circadian clock is responsible for the temporal organization of a wide variety of functions, ranging from sleep and food intake, to physiological measures such as body temperature, heart rate and hormone release. Moreover, accumulating evidence suggests that dysfunction of the circadian rhythms due to genetic mutations or environmental factors (i.e., jet-lag or shift work) contribute to the development of many pathologies, including sleep disorders, mood and affective disorders such as major depression, bipolar disorder and schizophrenia, as well as the risk of metabolic and cardiovascular disorders.