The Pulpit and the Press in Reformation Italy

واعظان ایتالیایی در دوران اصلاحات خود را در سنگر جنگی ناامیدتر از هر چیزی که تا به حال تصور می کردند، یافتند. این جنگ - انشعاب دنیای مسیحیت غربی به فرقه های متضاد - از نظر جسمی اما از نظر روحی خشونت آمیز بود. در عصر پیچیدگی عظیم مذهبی، سیالیت و خطر، واعظان از همه نوع، روزانه، هفتگی یا فصلی از منبر سخنرانی می کردند تا با داغ ترین جنجال های زمان خود مقابله کنند. واعظان نیز به تعداد بی‌سابقه به چاپخانه روی آوردند تا پیام‌های خود را منتشر کنند.

امیلی مایکلسون این کلیشه را به چالش می‌کشد که پروتستان‌ها موفق شدند کاتولیک‌ها را از طریق موعظه و چاپ برتر تغییر دهند. واعظان کاتولیک صرفاً سخنرانان مرتجع و غیرخلاق یک کلیسای یکپارچه نبودند. در عوض، آنها ماهرانه و با تخیل با این سوال دست و پنجه نرم کردند که چگونه می توانند ارتدوکس گله خود را حفظ کنند و اقتدار کلیسای روم را حفظ کنند و در عین حال با مطالبات غیرقابل انکار غیرقابل انکار غیرقانونی برای شمول و مشارکت روبرو شوند.

این موعظه‌ها - تقریباً تا کنون به زبان انگلیسی ناشناخته است - داستان جدیدی از اصلاحات را روایت می‌کند که واعظان را با حفظ کاتولیک ایتالیا در زمانی که آینده مذهبی منطقه نامشخص به نظر می‌رسید و با شکل دادن به کاتولیکیسم پس از اصلاحات که در دوران مدرن رشد کرد، اعتبار می‌دهد. . واعظان در ایتالیا با استقرار منبر، قلم و چاپخانه، فرهنگ دینی جدیدی را ایجاد کردند که در فضای بی‌سابقه رقابت و انتخاب مذهبی باقی می‌ماند.

Italian preachers during the Reformation era found themselves in the trenches of a more desperate war than anything they had ever imagined. This war—the splintering of western Christendom into conflicting sects—was physically but also spiritually violent. In an era of tremendous religious convolution, fluidity, and danger, preachers of all kinds spoke from the pulpit daily, weekly, or seasonally to confront the hottest controversies of their time. Preachers also turned to the printing press in unprecedented numbers to spread their messages.

Emily Michelson challenges the stereotype that Protestants succeeded in converting Catholics through superior preaching and printing. Catholic preachers were not simply reactionary and uncreative mouthpieces of a monolithic church. Rather, they deftly and imaginatively grappled with the question of how to preserve the orthodoxy of their flock and maintain the authority of the Roman church while also confronting new, undeniable lay demands for inclusion and participation.

These sermons—almost unknown in English until now—tell a new story of the Reformation that credits preachers with keeping Italy Catholic when the region’s religious future seemed uncertain, and with fashioning the post-Reformation Catholicism that thrived into the modern era. By deploying the pulpit, pen, and printing press, preachers in Italy created a new religious culture that would survive in an unprecedented atmosphere of competition and religious choice.