دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
دسته بندی: ادبیات ویرایش: Hardcover نویسندگان: Mary Poovey سری: Women in Culture and Society ISBN (شابک) : 0226675270, 9780226675275 ناشر: University of Chicago Press سال نشر: 1985 تعداد صفحات: 320 زبان: English فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 16 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب The Proper Lady and the Woman Writer: Ideology as Style in the Works of Mary Wollstonecraft, Mary Shelley, and Jane Austen به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب بانوی شایسته و نویسنده زن: ایدئولوژی به عنوان سبک در آثار مری ولستونکرافت، مری شلی و جین آستن نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
کتابی درخشان، بدیع و قدرتمند... این ماهرانه ترین ادغام فمینیسم و نقد ادبی مارکسیستی است که من می شناسم. بنابراین استفان گرینبلات منتقد در مورد بانوی شایسته و نویسنده زن می نویسد، مطالعه مری پووی در مورد مبارزه سه نویسنده برجسته برای تطبیق نبوغ هنرمند با ایده آل اواخر قرن هجدهم و اوایل قرن نوزدهم «بانوی شایسته» متواضع و خودآگاه. " پووی با تفسیر رمانها، نامهها، مجلات و رسالههای سیاسی در چارچوب محدودیتهای فرهنگی، سهم مهمی در تاریخ اجتماعی و ادبی انگلیسی و نظریه فمینیستی دارد. «بانوی مناسب برای یک مردسالاری بورژوایی در حال توسعه مفهومی مفید بود، زیرا زنان را از قدرت دنیوی محروم میکرد، و آنها را به حوزهای مقدس خانگی میسپرد که به روشهای پیچیده، دنیای خشن «واقعی» مردان را تغذیه و حفظ میکرد. پووی این "نگهبان و دشمن خود زن" را از طریق روش هایی که در سبک و استراتژی های سه نویسنده بسیار متفاوت دخیل است بررسی می کند. الگویی از... اکتشاف خلاقانه، ارائه یک تاریخ روشنگر و تحقیق شده از نویسندگان زن در آغاز قرن نوزدهم. [پووی] روایت های جامعه شناختی و روانشناختی متقاعدکننده ای از نویسندگان ایجاد می کند: ولستون کرافت، که هرگز نتوانست به طور کامل از ایدئولوژی فراتر رود. او به درستی حمله کرد؛ شلی که به تدریج در سبک های اجتماعی و ادبی خود ماسکی از شایستگی زنانه به خود گرفت؛ و آستین که نه به اندازه ولستون کرافت و نه منتقد شایستگی بود. همان طور که شلی در نهایت پذیرفت.» (دبورا کاپلان، رمان).
"A brilliant, original, and powerful book. . . . This is the most skillful integration of feminism and Marxist literary criticism that I know of." So writes critic Stephen Greenblatt about The Proper Lady and the Woman Writer, Mary Poovey's study of the struggle of three prominent writers to accommodate the artist's genius to the late eighteenth- and early nineteenth-century ideal of the modest, self-effacing "proper lady." Interpreting novels, letters, journals, and political tracts in the context of cultural strictures, Poovey makes an important contribution to English social and literary history and to feminist theory. "The proper lady was a handy concept for a developing bourgeois patriarchy, since it deprived women of worldly power, relegating them to a sanctified domestic sphere that, in complex ways, nourished and sustained the harsh 'real' world of men. With care and subtle intelligence, Poovey examines this 'guardian and nemesis of the female self' through the ways it is implicated in the style and strategies of three very different writers."—Rachel M. Brownstein, The Nation "The Proper Lady and the Woman Writer is a model of . . . creative discovery, providing a well-researched, illuminating history of women writers at the turn of the nineteenth century. [Poovey] creates sociologically and psychologically persuasive accounts of the writers: Wollstonecraft, who could never fully transcend the ideology of propriety she attacked; Shelley, who gradually assumed a mask of feminine propriety in her social and literary styles; and Austen, who was neither as critical of propriety as Wollstonecraft nor as accepting as Shelley ultimately became."—Deborah Kaplan, Novel