The Price of Precaution and the Ethics of Risk

از چند دهه، مفهوم اصل احتیاط نقشی اساسی و تأثیرگذار در سیاست‌ها و مقررات بین‌المللی و همچنین ملی در مورد محیط زیست و استفاده از فناوری ایفا می‌کند. با ترغیب جامعه به اقدام در مواجهه با خطرات احتمالی فعالیت های انسانی در این مناطق، تمرکز اخیر بر تغییرات آب و هوا اهمیت این ایده را بیشتر کرده است. با این حال، ایده اصل احتیاط نیز توسط دانشمندان، محققان و فعالان سیاسی مورد انتقاد قرار گرفته و تقریباً به هر گناه فکری قابل تصوری متهم شده است: نامشخص بودن، غیرعملی بودن، خودسری و ناروایی اخلاقی و همچنین سیاسی. در این پرتو، خود ایده احتیاط به عنوان یک ایده آل برای سیاست گذاری بیشتر به عنوان یک بن بست ظاهر می شود. بر اساس این نقاط شروع متضاد، کریستین مونته یک تحلیل فلسفی مبتکرانه و عمیق از اینکه ایده یک اصل احتیاطی چیست و باید درباره آن باشد، انجام می دهد. یک نظریه جدید از اخلاق تحمیل خطرات توسعه یافته و به عنوان پایه ای برای دفاع از ایده احتیاط در سیاست گذاری زیست محیطی و فناوری در برابر منتقدان آن استفاده می شود و در عین حال از تعدادی نقص شناسایی شده اجتناب می کند. نشان داده شده است که این نظریه پیامدهای گسترده ای برای حوزه هایی مانند فناوری زیستی، اطلاعاتی و هسته ای و سیاست های جهانی محیط زیست در زمینه هایی مانند تغییرات آب و هوایی دارد. نویسنده استدلال می کند که، در حالی که هزینه ای که ما برای احتیاط می پردازیم نباید خیلی زیاد باشد، ما باید آماده پرداخت آن باشیم تا از نظر اخلاقی قابل دفاع عمل کنیم. بر این اساس تعدادی پیشنهاد عملی برای مقررات احتیاطی و سیاست گذاری ارائه شده است و برخی چالش ها برای نظریه اخلاقی پایه و همچنین جوامع مصرف گرا، نظم سیاسی جهانی و دموکراسی لیبرال شناسایی شده است.

Since a couple of decades, the notion of a precautionary principle plays a central and increasingly influential role in international as well as national policy and regulation regarding the environment and the use of technology. Urging society to take action in the face of potential risks of human activities in these areas, the recent focus on climate change has further sharpened the importance of this idea. However, the idea of a precautionary principle has also been problematised and criticised by scientists, scholars and policy activists, and been accused of almost every intellectual sin imaginable: unclarity, impracticality, arbitrariness and moral as well as political unsoundness. In that light, the very idea of precaution as an ideal for policy making rather comes out as a dead end. On the basis of these contrasting starting points, Christian Munthe undertakes an innovative, in-depth philosophical analysis of what the idea of a precautionary principle is and should be about. A novel theory of the ethics of imposing risks is developed and used as a foundation for defending the idea of precaution in environmental and technological policy making against its critics, while at the same time avoiding a number of identified flaws. The theory is shown to have far-reaching consequences for areas such as bio-, information- and nuclear technology, and global environmental policy in areas such as climate change. The author argues that, while the price we pay for precaution must not be too high, we have to be prepared to pay it in order to act ethically defensible. A number of practical suggestions for precautionary regulation and policy making are made on the basis of this, and some challenges to basic ethical theory as well as consumerist societies, the global political order and liberal democracy are identified.