The Presidency, Congress, and Divided Government: A Postwar Assessment

آیا زمانی که کنگره توسط طرف مقابل اداره می شود، روسای جمهور می توانند امیدوار باشند که در سیاست گذاری موثر باشند؟ ریچارد کانلی، دانشمند علوم سیاسی، دیدگاه تازه ای را به این بحث مهم می آورد. او به طور متقاعدکننده ای استدلال می کند که شرایط دولت تقسیم شده در سال های اخیر تغییر کرده است، و او روش شناسی دقیقی را به کار می گیرد که امکان آزمایش تعدادی از فرضیات مهم در مورد کنترل حزب بر روند قانون گذاری و نقش رئیس جمهور را فراهم می کند.



> کانلی نشان می‌دهد که دولت‌های اخیر به دلیل تحولات مهم در سیاست‌های انتخاباتی مانند کاهش پوشش ریاست‌جمهوری و فقدان محبوبیت ریاست‌جمهوری در مناطق اعضای مخالف، با میدان بازی بسیار متفاوتی نسبت به دولت‌های سال‌های پس از جنگ روبرو بوده‌اند. علاوه بر این، او چندین تغییر را در محیط نهادی کنگره شناسایی می‌کند که هم بر میزان موفقیت قانون‌گذاری برنامه‌های روسای جمهور و هم بر استراتژی‌هایی که روسای جمهور دنبال می‌کنند، تأثیر گذاشته است. این عوامل نهادی شامل اکثریت قانونی قاطع‌تر، تغییرات در ساختار رهبری، و افزایش انسجام حزبی در رای‌گیری می‌شود.

کانلی از هم مطالعات موردی و هم از تحلیل‌های رگرسیون سری زمانی پیچیده برای بررسی موفقیت کف ابتکارات ریاست جمهوری و استراتژی‌ها استفاده می‌کند. روسای جمهور در همکاری با قوه مقننه و استفاده از حق وتو برای دستیابی به اهداف ریاست جمهوری استفاده می کنند.

محققان ریاست جمهوری و کسانی که به روند سیاسی کلان آمریکا علاقه مند هستند در این کتاب هم خوراکی برای تفکر و هم مدلی خواهند یافت. از پیچیدگی تحلیلی.

Can presidents hope to be effective in policy making when Congress is ruled by the other party? Political scientist Richard Conley brings to this crucial discussion a fresh perspective. He argues persuasively that the conditions of divided government have changed in recent years, and he applies a rigorous methodology that allows the testing of a number of important assumptions about party control of the legislative process and the role of the president.

Conley demonstrates that recent administrations have faced a very different playing field than those in the earlier post-war years because of such critical developments in electoral politics as decreasing presidential coattails and the lack of presidential popularity in opposition members’ districts. Moreover, he identifies several changes in the institutional setting in Congress that have affected both the legislative success rates of presidents’ programs and the strategies presidents pursue. These institutional factors include more assertive legislative majorities, changes in leadership structure, and increased party cohesion in voting.

Conley uses both case studies and sophisticated time-series regression analyses to examine the floor success of presidential initiatives, the strategies presidents use in working with the legislature, and the use of veto power to achieve presidential aims.

Scholars of the presidency and those interested in the larger American political process will find in this book both food for thought and a model of analytic sophistication.