The Postimperial Meets The Postcolonial. Russian Historical Experience And The Postcolonial Moment

دسته بندی: تاریخ
ویرایش:  
نویسندگان: Gerasimov I.,  Glebov S.,  Mogilner M.  
سری:  
 
ناشر:  
سال نشر:  
تعداد صفحات: 39 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 449 کیلوبایت 

قیمت کتاب (تومان) : 31,000

مقاله منتشر شده در «Ab Imperio» — 2013 — №2 — صفحات 97–135. doi:10.1353/imp.2013.0058. این مقاله تلاش می‌کند تا در مورد روسیه در چارچوب بحث‌های پسااستعماری توضیح دهد. این با مورد اسلاووفیل های دهه 1830-40 آغاز می شود، که نشان می دهد یک وضعیت استعماری را می توان به عنوان یک مشکل معرفتی حاد بدون توجه به تجربه واقعی استعماری شناسایی کرد. بحث با مورد اوراسیائی‌های دهه 1920-1930 ادامه می‌یابد، که نشان می‌دهد یک وضعیت استعماری را می‌توان بدون توجه به رقم واقعی افراد استعمار شده تجربه کرد، و اینکه یک نظریه پسااستعماری می‌تواند سناریوهای عمیقا محافظه‌کارانه رهایی را حمایت کند و یک دستور کار مرمت گرای پنهان داشته باشد. . مورد بعدی آزمایش شوروی است که نشان می‌دهد حتی زمانی که چهره استعمار شده و تحت ستم به طور عینی وجود دارد، قدرتمندترین مداخله سیاسی نمی‌تواند روابط ساختاری سلطه و کنترل را تغییر دهد. پسااستعماری شوروی اساساً نشان می‌دهد که وضعیت استعماری تمایل به بازتولید خود دارد و تنها گفتمان‌های هژمونیک را تغییر می‌دهد و هژمون‌ها و زیردست‌های مختلف یا ترکیب‌های متفاوت آنها را شناسایی می‌کند. در نهایت، نویسندگان به «پسااستعماری پس از شوروی» روی می‌آورند، که بر خلاف پروژه مطالعات فرودستی آسیای جنوبی که می‌خواست عاملیت تاریخی و ذهنیت را به مظلوم‌ترین دسته‌های استعمارشده بازگرداند، در خدمت هدف ادعای جایگاه اساساً فرودست است. برای ملت به عنوان یک موقعیت تاریخی مطلوب، عاملیت صفر و در نتیجه مسئولیت صفر است. نویسندگان نتیجه می‌گیرند که وضعیت استعماری تا زمانی که «وضعیت امپراتوری» قبلی «افسون‌زده» و ساختارشکنی نشده باشد، خود را در نمونه‌های «غیر منتظره» و «پارادوکسیال» نشان خواهد داد. بخش آخر مقاله مفهوم "وضعیت امپراتوری" را معرفی می کند. نویسندگان معتقدند که یک موقعیت امپریالیستی (به جای "امپراتوری" اساسی) می تواند نه تنها در امپراتوری بلکه در مدرن نیز پدیدار شود (یا شناسایی شود). دولت‌های ملت، که آنها را به «امپراتوری» تبدیل نخواهند کرد. با این حال، این شناسایی می‌تواند انگیزه‌ای برای مکتب محلی تحلیل پسااستعماری ایجاد کند و ظهور «غیر منتظره» آن را در غیاب هرگونه «استعماری» که به‌طور رسمی قابل تشخیص باشد، توضیح دهد. وضعیت.\"

Article published in «Ab Imperio» — 2013 — №2 — pp. 97–135. doi:10.1353/imp.2013.0058. This article attempts to elaborate on the Russian case in the context of debates on postcoloniality. It opens with the case of Slavophiles of the 1830s-40s, which shows that a colonial situation can be identified as an acute epistemological problem regardless of the actual colonial experience. The discussion continues with the case of Eurasians of the 1920s-30s, which illustrates that a colonial situation can be experienced regardless of the actual figure of the colonized, and that a postcolonial theory can espouse deeply conservative scenarios of emancipation and have a hidden restorationist agenda. The next case is the Soviet experiment highlighting that even when the figure of the colonized and oppressed is objectively present, the most powerful political intervention cannot change the structural relationships of domination and control. Soviet postcoloniality essentially shows that the colonial situation tends to reproduce itself, only changing hegemonic discourses and identifying different hegemons and subalterns, or their different combinations. Finally, the authors turn to "post-Soviet postcoloniality," which, unlike the South Asian subaltern studies project that aspired to bring back historical agency and subjectivity to the most oppressed categories of the colonized, serves the goal of claiming essentially subaltern status for the nation as a desirable historical position of zero agency and hence zero responsibility. The authors conclude that the colonial situation will continue to reveal itself in "unexpected" and "paradoxical" examples for as long as the preceding "imperial situation" is not "disenchanted" and deconstructed. The last part of the article introduces the concept of "imperial situation." The authors contend that an imperial situation (instead of the essentialized "empire") can emerge (or be identified) not only in empire but also in modern nation-states, which will not turn them into "empires." However, this identification can provide an impetus to a local school of postcolonial analysis and explain its "unexpected" emergence in the absence of any formally recognizable "colonial situation."