The Pope vs. Attila the Hun

وقتی پاپ لئو کبیر در سال 452 پس از میلاد از رم خارج شد تا آتیلا هون را ملاقات کند، نه اسلحه داشت، نه ارتش، نه زره، نه محافظ، نه گروه بزرگی از سفیران و مشاوران، افراد پیشرو و متخصصان منطقه. او تنها با چند نفر از همکلاسیانی که در کنار او سوار شده بودند و چند نفر از مقامات کوچکتر امپراتوری روم ضعیف و رو به زوال، بیرون رفت. هون ها سوار بر اسب این دو مرد به این دلیل ملاقات کردند که آتیلا و پیروانش که شبه جزیره شمالی ایتالیا را غارت کرده بودند، در راه جنوب بودند و قصد داشتند رم را غارت کنند. وظیفه لئو متقاعد کردن آتیلا برای غارت و سوزاندن مرکز تمدن غرب بود.

در اینجا، در این کتاب کوتاه نوشته چارلز ال می جونیور، نویسنده برنده جایزه، داستان غافلگیرکننده ای از آن برخورد سرنوشت ساز و آن است. عواقب

When Pope Leo the Great rode out of Rome in 452 A.D. to meet Attila the Hun, he had no arms, no army, no armor, no bodyguards, no great retinue of ambassadors and advisers, advance men and area specialists. He went out only with a few fellow churchmen riding alongside him and a couple of lesser officials of the enfeebled and fading Roman Empire.

Attila came to the encounter at the head of a large, well-armed, battle-hardened army of Huns on horseback. The two men met because Attila and his followers, having plundered the northern Italian peninsula, were on their way south, with the apparent intention of sacking Rome. Leo's task was to persuade Attila not to plunder and burn the center of Western civilization.

Here, in this short-form book by award-winning author Charles L. Mee, Jr., is surprising story of that fateful encounter and its aftermath.