The Politics of Global AIDS: Institutionalization of Solidarity, Exclusion of Context

این کتاب به‌موقع نگاهی انتقادی به واکنش سیاست‌گذاری به ایدز و نهادینه شدن آن در طول زمان دارد. این پرسش‌های مهمی را در مورد اینکه چه کسی سود می‌برد، چه کسی تصمیم می‌گیرد و در راستای منافع چه کسی تصمیم‌گیری می‌شود، مطرح می‌کند. با در نظر گرفتن واکنش بین المللی اولیه به همه گیری به عنوان نقطه شروع، و تمرکز بر کار آژانس هایی مانند UNAIDS، دو منطق زیربنای استراتژی تا به امروز را شناسایی می کند. اول، ایده HIV به عنوان یک "اورژانس جهانی" که نیاز به یک واکنش فوق العاده دارد. دوم، این ادعا که پزشکی بهترین راه را برای مقابله با آن ارائه می دهد. این کتاب همچنین ظهور چیزی مسلط‌تر - یعنی ایدز جهانی - یا منطق و سیستمی را که می‌خواهد همه چیزهای دیگر را جابجا کند، شناسایی کرد. جهانی ایدز که توسط UNAIDS و آژانس های شریک آن منتشر شده است، ادعا می کند که حقیقت را از طرف افراد و جوامع آسیب دیده در همه جا بیان می کند. بر اساسادعاهای همبستگی در مورد جنبش بین المللی HIV و شیوه های دانش متمایز که تعیین می کند چه کاری باید انجام شود. دیدگاه های جایگزین در مورد ماهیت اپیدمی یا بهترین پاسخ به دلیل خارج شدن از چارچوب اصلی اپیدمی که ایدز جهانی ارائه می دهد، به عنوان بی ربط رد می شود. اما این چارچوب زیست‌پزشکی و اضطراری اپیدمی تا چه حد پایدار است، و تا چه حد از پایداری زندگی‌ها صحبت می‌کند، همانطور که افراد آسیب‌دیده آرزو دارند زندگی کنند؟ آیا پیشرفت علمی و زیست پزشکی همه پاسخ ها را ارائه می دهد یا باید به مسائل مهم اجتماعی و سیاسی پرداخته شود؟ این کتاب چارچوبی نوآورانه ارائه می‌کند که با آن می‌توان درباره این چالش‌ها و سایر چالش‌های پایداری برای آینده فکر کرد.

This timely book looks critically at the policy response to AIDS and its institutionalization over time. It raises important questions about who benefits, who decides, and in whose interests decisions are made. Taking the early international response to the epidemic as its starting point, and focusing on the work of agencies such as UNAIDS, it identifies two logics underpinning strategy to date. First, the idea of HIV as a ‘global emergency’ which calls for an extraordinary response. Second, the claim that medicine offers the best way of dealing with it. The book also identified the rise of something more dominant– namely Global AIDS – or the logic and system that seeks to displace all others. Promulgated by UNAIDS and its partner agencies, Global AIDS claims to speak the truth on behalf of affected persons and communities everywhere. Founded onsolidarity claims concerning the international HIV movement, and distinctive knowledge practices which determine what needs to be done. Alternative views about the nature of the epidemic or the best response are rejected as irrelevant for falling outside the master framing of the epidemic that Global AIDS provides. But to what extent is this biomedical and emergency framing of the epidemic sustainable, and to what extent does it speak to the sustainability of lives as affected people wish them to be lived? Does scientific and biomedical advance provide all the answers, or do important social and political issues need to be addressed? This book provides an innovative framework with which to think about these and other sustainability challenges for the future.