The Physiology of the Lower Urinary Tract

در این کتاب سعی می‌کنیم ترکیبی از دانش را از دو نقطه افراطی تحقیقی انجام دهیم. از یک طرف، نوروفیزیولوژی و نوروفارماکولوژی از طریق یک نورون منفرد به سطح درون سلولی در حال پیشرفت هستند. از سوی دیگر، پزشکان در حال مطالعه عملکرد سیستم ادراری انسان در داخل بدن به عنوان یک کل هستند. باید تلاش ویژه ای در دهه آینده برای پر کردن این شکاف صورت گیرد. ما امیدواریم که اطلاعاتی که در اینجا خلاصه شده است، روند را تسریع کند. در سال 1968، د گروت و رایال گروهی از مقالات را در مجله فیزیولوژی منتشر کردند که در آن تکنیک‌های کمّی الکتروفیزیولوژیک مدرن برای مطالعه رفلکس‌هایی که اتصال مثانه را تنظیم می‌کنند به کار گرفته شد. این مقالات نقطه عطفی را در تاریخ نوروفیزیولوژی مثانه نشان می‌دهند و یک خط جداکننده بین قدیمی و جدید را تشکیل می‌دهند. تکنیک های قبلی ضایعات و تحریک ساختارهای عصبی عمدتاً اطلاعات کیفی را به همراه داشت که به دلیل عدم کنترل دقیق بر آنچه واقعاً تخریب یا تحریک می شد قابل انتقاد بود. بسیاری از این کار قبلی در یک جلد معتبر توسط Bors و Comarr در سال 1971، تحت عنوان Neurolqgical Urology بررسی شد. 16 سال پیشرفت های زیادی در درک ما از کنترل عملکرد دستگاه ادراری تحتانی بعدی داشته است.

In this book we attempt a synthesis of knowledge from two investigative extremes. On the one hand, neurophysiology and neuropharmacology are progressing via the single neuron to a subcellular level; on the other, clinicians are studying the function ofthe human urinary system in vivo as a whole. A special effort must be made over the next decade to bridge this gap. We hope that the information summarized here will catalyse the process. In 1968, de Groat and Ryall published a group of papers in the Journal of Physiology in which modern quantitative electrophysiological techniques were applied to the study ofthe reflexes that regulate bladder Junction. These papers represent alandmark in the history of bladder neurophysiology, forming a dividing li ne between old and new. The earlier techniques of lesioning and stimulation of nervous structures yielded mainly qualitative information which was open to criticism because of lack of precise control over what was actually being destroyed or stimulated. Much of this earlier work was reviewed in an authoritative volume by Bors and Comarr in 1971, entitled Neurolqgical Urology. The 16 years have seen great advances in our understanding ofthe control oflower subsequent urinary tract function.