The Philosophical Question of Christ

آیا شخصیت مسیح عقل فلسفی را با چالش نهایی فلسفی خود ارائه می دهد؟ فکربه عنوان اندیشه در مورد تصویر مسیح در اناجیل چه می تواند بگوید؟ گیلسون استدلال می کند که هرمنوتیک فراموش شده کمال کلید بازاندیشی در مقوله های بنیادی عقل و ایمان را فراهم می کند.

از دیدگاهی کاملاً فلسفی، ژیلسون چهره مسیح را در اناجیل به عنوان یک جوهر منحصر به فرد بررسی می کند. طولانی تر یا قابل ردیابی یا تقلیل به هر گونه تأثیرات کمک کننده. آنقدر منحصر به فرد که فراتر رود و در عین حال همه جنس های مقایسه ای را در بر گیرد. آنقدر منحصر به فرد است که نه خود گواهي خود را بلکه ناگزيري خود را در خود دارد. مسئله فلسفی مسیح ایده های اساسی بیان شده در مسیحیت را بررسی می کند: ایده انسان-خدا، معنای ایمان، ماهیت فیض، مرگ، رستاخیز، گناه. و بخشش هرمنوتیک کمال قابل کشف پیشامضایی در تراژدی‌های یونانی، نمونه‌ای در داستایوفسکی، که از نظر روش‌شناسی در آنسلم، آکویناس، پاسکال و کیرکگور یافت می‌شود، در ماهیت معرفت‌شناختی و متافیزیکی آن مورد بحث قرار می‌گیرد. ایمان جایگزین صرفاً فلسفی، همانطور که در کارل یاسپرس و اریک وگلین نشان داده شده است، مورد بحث، تحلیل و نشان داده شده است که هم از نظر فلسفی و هم از نظر الهیات ناقص است.

Does the figure of Christ provide philosophical reason with its ultimate philosophical challenge? What can thought as thought say about the picture of Christ in the Gospels? Gilson argues that the forgotten hermeneutic of perfection provides the key to a re-thinking of the fundamental categories of reason and faith.

From a strictly philosophic perspective Gilson examines the figure of Christ in the gospels as a unique essence no longer either traceable or reducible to any contributing influences; so unique as to transcend while incorporating all comparative genera; so unique as to carry within itself not its own self-evidence but its own inescapability. The Philosophical Question of Christ examines the fundamental ideas expressed in Christianity: the idea of the Man-God, the meaning of faith, the nature of Grace, death, resurrection, sin and forgiveness. The hermeneutic of perfection discoverable pre-thematically in the Greek tragedies, exemplified in Dostoyevsky, found methodologically in Anselm, Aquinas, Pascal and Kierkegaard is discussed in its epistemological and metaphysical nature. The alternative merely philosophical faith, as exemplified in Karl Jaspers and Eric Voegelin, is discussed, analyzed and shown to be deficient, both philosophically and theologically.