The Philosophical Background and Scientific Legacy of E. B. Titchener's Psychology: Understanding Introspectionism

​این جلد درک جدیدی از سیستم تأثیرگذار روان‌شناسی تیچنر ارائه می‌دهد که عموماً به عنوان درون‌گرایی، ساختارگرایی و روان‌شناسی درون‌نگر کلاسیک شناخته می‌شود. این کتاب با اتخاذ دیدگاه جدیدی در مورد درون‌گرایی و به دنبال ارزیابی دلایل انفجار معروف آن، فصلی را در تاریخ روان‌شناسی علمی اولیه مربوط به ماهیت سیستم روان‌شناختی E.B. Titchener باز می‌کند و بازنویسی می‌کند.

با استدلال علیه این دیدگاه که سیستم تیچنر با اتکای بیش از حد به درون نگری از بین رفته است، نویسنده توضیح می دهد که چگونه این ایده برای اولین بار توسط رفتارگرایان اولیه به منظور پیشبرد دستور کار نظری خود معرفی شد. در عوض، نویسنده استدلال می‌کند که نقص عمده فلسفی درون‌نگری، تکیه کامل آن بر مفروضات نظری کلیدی است که از سنت فکری تداعی‌گرایی بریتانیا به ارث رسیده است - مفروضاتی که در مخالفت با درون‌نگری، نه به دلیل درون‌نگری، تأیید شدند.

کتاب به سه بخش تقسیم شده است. در بخش اول، انجمن گرایی بریتانیا به طور کامل مورد بررسی قرار گرفته است. نویسنده در اینجا روان‌شناسی فیلسوفان تجربه‌گرای تأثیرگذار مانند توماس هابز، جان لاک، دیوید هیوم، دیوید هارتلی، جیمز میل و جان استوارت میل را مورد بحث قرار می‌دهد. در بخش دوم کتاب، سیستم روان‌شناسی درون‌نگر تیچنر مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. در بخش سوم، نویسنده استدلال می‌کند که روان‌شناسی تیچنر باید به‌عنوان شکلی از تداعی‌گرایی درک شود و توضیح می‌دهد که چگونه تحلیل، نه درون‌نگری، مرکزی برای درون‌نگری بود.

​This volume offers a new understanding of Titchener’s influential system of psychology popularly known as introspectionism, structuralism and as classical introspective psychology. Adopting a new perspective on introspectionism and seeking to assess the reasons behind its famous implosion, this book reopens and rewrites the chapter in the history of early scientific psychology pertaining to the nature of E. B. Titchener’s psychological system.

Arguing against the view that Titchener’s system was undone by an overreliance on introspection, the author explains how this idea was first introduced by the early behaviorists in order to advance their own theoretical agenda. Instead, the author argues that the major philosophical flaw of introspectionism was its utter reliance on key theoretical assumptions inherited from the intellectual tradition of British associationism—assumptions that were upheld in defiance of introspection, not because of introspection.

The book is divided into three parts. In Part I, British associationism is examined thoroughly. The author here discusses the psychology of influential empiricist philosophers such as Thomas Hobbes, John Locke, David Hume, David Hartley, James Mill, and John Stuart Mill. In Part II of the book, Titchener’s introspectionist system of psychology is examined and analyzed. In Part III, the author argues that Titchener’s psychology should be understood as a form of associationism and explains how analysis, not introspection, was central to introspectionism.