The Phenomenology of the Noema

فیلسوفانی که ایده‌های جدید را ارائه می‌کنند معمولاً در یک واژگان فلسفی دریافت شده قرار می‌گیرند و اغلب اصطلاحات فنی و جدیدی را ایجاد می‌کنند. هوسرل خود را به‌عنوان ارائه‌کننده‌ی نظریه‌ی جدید نیت می‌دانست و واژگان جدید «noesis» و «noema» را شکل می‌دهد. اما اظهارات خود هوسرل در مورد نوئما مبهم است. از این رو، تعجبی ندارد که بحث و جدل به وجود آمده است. مقالات این کتاب مفهوم نوئما را روشن و روشن می کند. این کتاب شامل مقالاتی است که به‌طور پدیدارشناختی نوئمات تجربیات مختلف را توصیف و تحلیل می‌کنند و همچنین مقالاتی که تبیین «فرامپدیدارشناختی» دکترین نوئما را انجام می‌دهند. این دو شرکت را نمی توان از یکدیگر جدا کرد. هر گونه تحلیلی از نوئمای نوع خاصی از تجربه، لزوماً حداقل با مصداق مفهوم کلی نوئما را نشان خواهد داد. و هر شرح متا پدیدارشناختی از خود نوئما، تحقیقات خاصی را به نوئمات تجارب خاص هدایت خواهد کرد.

Philosophers contributing new ideas are commonly caught within a received philosophical vocabulary and will often coin new, technical terms. Husserl understood himself as advancing a new theory of intentionality, and he fashioned the new vocabulary of `noesis' and `noema'. But Husserl's own statements regarding the noema are ambiguous. Hence, it is no surprise that controversy has ensued. The articles in this book elucidate and clarify the notion of the noema; the book includes articles which phenomenologically describe and analyze the noemata of various experiences as well as articles which undertake the `metaphenomenological' explication of the doctrine of the noema. These two enterprises cannot be isolated from one another. Any analysis of the noema of a particular type of experience will necessarily illustrate, at least by instantiating the general notion of noema. And any metaphenomenological account of the noema itself will guide particular researches into the noemata of particular experiences.