The Phenomenology of Pain ()

پدیدارشناسی درد اولین تحقیقی است که در قالب کتاب در مورد موضوع آن به زبان انگلیسی ارائه شده است. پیشگامانه، نظام مند و روشنگر، گفت وگویی را بین پدیدارشناسی و رشته هایی مانند علوم شناختی و انسان شناسی فرهنگی باز می کند تا استدلال کند که علم به تنهایی نمی تواند ماهیت تجربه درد را بدون ترکیب یک رویکرد پدیدارشناختی روشن کند. بر اساس این فرض، Saulius Geniusas مفهوم جدیدی از درد مبتنی بر اصول پدیدارشناختی را توسعه می‌دهد: درد یک احساس بدنی نفرت‌انگیز با کیفیت تجربی متمایز است، که تنها می‌تواند در تجربه دست اول اولیه، یا به‌عنوان یک احساس ارائه شود. احساس یا به عنوان یک احساس.

Geniusas اصول روش‌شناختی اساسی را که زیربنای تحقیقات پدیدارشناسی هستند، متبلور می‌کند. بر اساس آن اصول، او توضیحی پدیدارشناختی از ساختارهای اساسی تجربه درد ارائه می‌کند و تلفیق رایج پدیدارشناسی را با درون‌نگری به چالش می‌کشد. Geniusas سندرم‌های تجزیه درد متعدد را تجزیه و تحلیل می‌کند، ماهیت شخصی‌زدایی و شخصی‌سازی مجدد تجربه درد مزمن را مورد توجه قرار می‌دهد و نشان می‌دهد که جسمانی‌سازی و روان‌شناسی چه نقشی در تجربه درد دارند. در این فرآیند، او پدیدارشناسی هوسرلی را در جهتی پیش می‌برد که به صراحت در نوشته‌های خود هوسرل بررسی نشده است.

The Phenomenology of Pain is the first book-length investigation of its topic to appear in English. Groundbreaking, systematic, and illuminating, it opens a dialogue between phenomenology and such disciplines as cognitive science and cultural anthropology to argue that science alone cannot clarify the nature of pain experience without incorporating a phenomenological approach. Building on this premise, Saulius Geniusas develops a novel conception of pain grounded in phenomenological principles: pain is an aversive bodily feeling with a distinct experiential quality, which can only be given in original first-hand experience, either as a feeling-sensation or as an emotion.

Geniusas crystallizes the fundamental methodological principles that underlie phenomenological research. On the basis of those principles, he offers a phenomenological clarification of the fundamental structures of pain experience and contests the common conflation of phenomenology with introspectionism. Geniusas analyzes numerous pain dissociation syndromes, brings into focus the de-personalizing and re-personalizing nature of chronic pain experience, and demonstrates what role somatization and psychologization play in pain experience. In the process, he advances Husserlian phenomenology in a direction that is not explicitly worked out in Husserl’s own writings.