The Pharmacology of Lymphocytes

\"ایمونوفارماکولوژی\" ، چرا \"فارماکویمونولوژی\" نه؟ پروفسور H. O. Schild University College London، 1962 یک پاسخ ایمنی دست نخورده برای بقا ضروری است، همانطور که توسط سندرم های مختلف نقص ایمنی ذاتی و با ظهور سندرم نقص ایمنی اکتسابی (ایدز) به عنوان یک بیماری همه گیر در طول دهه گذشته مشهود است. موادی که پاسخ ایمنی را تحریک می کنند ممکن است در درمان ایدز و پیش ساز آن، سندرم مرتبط با ایدز، و همچنین سایر شرایط بالینی که در آنها پاسخ های ایمنی کاهش می یابد، مانند سرطان و عفونت، کمک کنند. در شرایط دیگر، یک پاسخ ایمنی دست نخورده یا افزایش یافته ممکن است مشکلات بالینی ایجاد کند. بنابراین نیاز به سرکوب یا کاهش اجزای پاسخ ایمنی وجود دارد. به عنوان مثال، برای اطمینان از پذیرش پایدار هتروگرافت ها، باید ایمنی سلولی را مختل کرد و قبلاً ثابت شده است که عوامل مؤثر در پیوند از نظر درمانی در طیف وسیعی از بیماری های خود ایمنی مؤثر هستند. اخیراً، مطالعات تجربی نشان داده‌اند که تظاهرات نابجای ایمنی هومورال، مانند آلرژی‌ها، ممکن است در معرض مداخلات دارویی نیز باشد.

"Immunopharmacology" , why not "pharmacoimmunology"? Professor H. O. Schild University College London, 1962 An intact immune response is essential for survival, as is evidenced by the various innate immune deficiency syndromes and by the emergence of the acquired immune deficiency syndrome (AIDS) as a pandemic during the last decade. Substances which stimulate the immune response might contribute to the therapy of AIDS and its precursor, AIDS-related syndrome, as well as of other clinical conditions in which immune responses can be diminished, such as carcinoma and infections. In other circumstances, an intact or heightened immune response may pose clinical problems; hence there is need to suppress, or diminish, components of the immune response. For instance, it is necessary to impair cellular immunity in order to ensure lasting acceptance of heterografts and it is already established that agents effective in transplantation are therapeutically effective in an range of autoimmune diseases. More recently, experimental studies have indicated that aberrant manifestations of humoral immunity, as in allergies, may also be amenable to pharmacological intervention.