The Person and the Common Life: Studies in a Husserlian Social Ethics

آنچه در پی می آید تلاش می کند تا اخلاق اجتماعی هوسرل را ترکیب کند و مضامین این موضوع را در دغدغه های فلسفی بزرگتر او ادغام کند. فصل اول با این فرضیه پیش می رود که هوسر! معتقد بود که تمام زندگی را می‌توان توسط پدیدارشناس استعلایی بررسی کرد و زندگی کرد، و بنابراین کنش چیزی نیست که فرد از تعهدش به فلسفی بودن در حوزه‌ی نوئتیک-نعامی جدا شود. بنابراین، علاوه بر تلاش برای روشن شدن معنای کاهش، کاهش را به زندگی اخلاقی مرتبط می‌کند. فصل دوم نشان می دهد که عامل، به درستی درک شده است، i. ه. شخص، موضوعی اخلاقی است، در واقع، تأمل در مورد شخص مستلزم کاهش اخلاقی است که به مبانی طبقه‌بندی اخلاقی، موضوع فصل چهارم منجر می‌شود. فصل سوم با نشان دادن چگونگی شکل گیری زندگی مشترک و فرآیندهای سازنده و اجزای تشکیل دهنده این زندگی، میانجی ایگوی متعالی، فرد فردی و ماتریس اجتماعی است. همچنین نشان می‌دهد که چگونه پایه‌های این زندگی با مضامینی آغشته شده است که مقوله‌بندی اخلاقی مورد بحث در فصل چهارم را در بر می‌گیرد. فصول پایانی، پنجم و ششم، آرمان جمعی، «شخص خداپرست از مرتبه بالاتر» را که در فصل‌های دوم، سوم و چهارم ظهور می‌کند، از نظر مشخصات اجتماعی-سیاسی و الهیاتی این «خداوند» بیان می‌کند. "زندگی به نظر می رسد.

What follows attempts to synthesize Husserl's social ethics and to integrate the themes of this topic into his larger philosophical concerns. Chapter I proceeds with the hypothesis that Husser! believed that all of life could be examined and lived by the transcendental phenomenologist, and therefore action was not something which one did isolated from one's commitment to being philosophical within the noetic-noematic field. Therefore besides attempting to be clear about the meaning of the reduction it relates the reduction to ethical life. Chapter II shows that the agent, properly understood, i. e. , the person, is a moral theme, indeed, reflection on the person involves an ethical reduction which leads into the essentials of moral categoriality, the topic of Chapter IV. Chapter III mediates the transcendental ego, individual person, and the social matrix by showing how the common life comes about and what the constitutive processes and ingredients of this life are. It also shows how the foundations of this life are imbued with themes which adumbrate moral categoriality discussed in Chapter IV. The final Chapters, V and VI, articulate the communitarian ideal, "the godly person of a higher order," emergent in Chapters II, III and IV, in terms of social-political and theological specifications of what this "godly" life looks like.