دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Anatole Leikin
سری:
ISBN (شابک) : 0754660214, 9780754660217
ناشر: Ashgate
سال نشر: 2011
تعداد صفحات: 307
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 15 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب The Performing Style of Alexander Scriabin به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب سبک اجرای الکساندر اسکریابین نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
هنگامی که موسیقی الکساندر نیکولایویچ اسکریابین در زمان حیات او اجرا می شد، همیشه واکنش های وجدآمیزی را از سوی شنوندگان برانگیخت. ویلهلم گریک، رهبر ارکستر اپرای وین، پس از یکی از کنسرتهای اسکریابین به پشت صحنه هجوم برد و با گریه به زانو افتاد و گفت: "این نابغه است، این نابغه است...". با این حال، پس از مرگ آهنگساز در سال 1915، موسیقی او به طور پیوسته جذابیت فریبنده خود را از دست داد. دلیل اصلی این تغییر شدید در نگرش شنوندگان، شکاف عظیمی است که بین موسیقی چاپ شده اسکریابین و نحوه نواختن آثار خود آهنگساز وجود دارد. ظاهراً آنچه که مخاطبان اسکریابین در آن زمان می شنیدند به طور قابل توجهی با اجراهای مدرنی که اساساً بر اساس نمرات منتشر شده است، متفاوت بود و بسیار برتر بود. اسکریابین نوزده آهنگ خود را به ترتیب در سال های 1908 و 1910 بر روی پیانوهای هاپفلد و ولته مینیون ضبط کرد. رونوشتهای کامل نمرات رولهای پیانو، که در کتاب گنجانده شدهاند، بسیاری از ویژگیهای اساسی اجرای اسکریابین را ارائه میدهند: گامهای دقیق و زمانبندی آنها در برابر یکدیگر، ریتمها، نوسانات سرعت، بیان، دینامیک و کاربرد ضروری پدال. آناتول لیکین با استفاده از این رونویسیها و دیگر اسناد تاریخی بهعنوان زمینهای برای تحقیق خود، سبک اجرای اسکریابین را در چارچوب وسیعتر تمرین اجرای رمانتیک بررسی میکند.
When Alexander Nikolayevich Scriabin's music was performed during his lifetime, it always elicited ecstatic responses from the listeners. Wilhelm Gericke, conductor of the Vienna opera, rushed backstage after one of Scriabin's concerts and fell on his knees crying, 'It's genius, it's genius...'. After the composer's death in 1915, however, his music steadily lost the captivating appeal it once held. The main reason for this drastic change in the listeners' attitude is an enormous gap existing between the printed scores of Scriabin's music and the way the composer himself played his works. Apparently, what Scriabin's audiences heard at the time was significantly different from, and vastly superior to, modern performances that are based primarily on published scores. Scriabin recorded nineteen of his compositions on the Hupfeld and Welte-Mignon reproducing pianos in 1908 and 1910, respectively. Full score transcriptions of the piano rolls, which are included in the book, provide many substantial features of Scriabin's performance: exact pitches and their timing against each other, rhythms, tempo fluctuations, articulation, dynamics and essential pedal application. Using these transcriptions and other historical documents as the groundwork for his research, Anatole Leikin explores Scriabin's performing style within the broader context of Romantic performance practice.