The Parliamentary Roots of European Social Policy: Turning Talk into Power

پارلمان اروپا (EP) - یک بازیگر قدرتمند در اتحادیه اروپا امروز - در ابتدا قرار نبود بیش از یک مجمع مشورتی باشد. با این حال، این کتاب نشان می‌دهد که EP در شکل‌دهی سیاست‌های جامعه در سال‌های اولیه فرآیند ادغام بسیار تأثیرگذارتر از آن چیزی بود که معاهده‌های موسس یا اکثر بورسیه‌های موجود اجازه می‌دادند. این تکامل نهادی EP را از دریچه سیاست اجتماعی جامعه مطالعه می‌کند، حوزه سیاستی با بعد ایده‌آل به‌ویژه قوی. اعضای پارلمان اروپا با ترویج یک بعد اجتماعی اروپایی، پارلمان را به عنوان نماینده واقعی شهروندان اروپایی با هدایت منافع و نیازهای آنها معرفی کردند. بنابراین، نمایندگان پارلمان اروپا بر نقش پارلمان اروپا به‌عنوان تأمین‌کننده مشروعیت دموکراتیک برای سیاست‌های جامعه تأکید کردند، و در عین حال تلاش کردند شهروندان اروپایی را متقاعد کنند که جوامع می‌توانند تأثیر واقعی و مثبتی بر زندگی روزمره آنها داشته باشند.

The European Parliament (EP) – a powerful actor in today's European Union – was not intended to be more than a consultative assembly at first. Yet this book shows that the EP was much more influential in shaping Community policy in the early years of the integration process than either the founding Treaties or most existing scholarship would allow. It studies the EP’s institutional evolution through the lens of Community social policy, a policy area with a particularly strong ideational dimension. By promoting a European social dimension, Members of the EP (MEPs) presented the Parliament as the true representative of European citizens by channelling their interests and needs. MEPs thus emphasised the EP’s role as a provider of democratic legitimacy for Community politics, whilst at the same time trying to convince European citizens that the Communities could have a real and positive impact on their everyday lives.