The Paradox of Diversity: Why does Interethnic Contact in Voluntary Organizations not lead to Generalized Trust?

این کتاب درباره تنوع قومیتی در سازمان‌های داوطلبانه است و به دنبال توضیح این است که آیا تماس بین گروهی به توسعه اعتماد عمومی کمک می‌کند یا خیر. این بر اساس یک طراحی چندسطحی جدید و داده‌های آمستردام است که در آن 40 سازمان داوطلبانه و 463 شرکت‌کننده نمونه‌برداری شده‌اند. برخلاف خرد متعارف، این کتاب استدلال می‌کند که فرآیندهای شناختی بیشتر به ارزیابی افراد غریبه یا اعتماد عمومی کمک می‌کنند تا تماس بین قومی. از آنجایی که اعتماد به افراد ناشناس اساساً یک تلاش مخاطره آمیز است، این نشان می دهد که شرکت کنندگان از هر دو نوع انجمن که گزارش اعتماد به غریبه ها را دارند می توانند این کار را انجام دهند، زیرا آنها تحصیلات بهتری دارند، جهان بینی مثبت تری دارند و تجربیات منفی کمتری در زندگی داشته اند. یعنی از نظر اجتماعی موفق ترند و آینده خود را امیدوارتر می بینند. یافته‌های قبلی قطعی نیستند زیرا اکثر مطالعاتی که به این نتیجه می‌رسند که تنوع منجر به اعتماد عمومی کمتر شده است، تماس بین قومی را مستقیماً در تحلیل‌های خود لحاظ نمی‌کنند. این مطالعات همچنین اهمیت فرآیندهای شناختی را که ممکن است اعتماد عمومی را شکل دهند، کم رنگ می کنند. علاوه بر این، مردم به گروه‌های مدنی از لحاظ قومیتی می‌پیوندند، زیرا آنها در حال حاضر نگرش‌های قابل اعتمادتری دارند، نه اینکه از طریق تماس بین قومی اعتماد کنند. علیرغم واکنش چندفرهنگی اخیر، این کتاب نشان می‌دهد که مشارکت در سازمان‌های قومی-ملی تهدیدی برای انسجام اجتماعی نیست. تجزیه و تحلیل این کتاب در خدمت ایجاد یک نظریه کلی از اعتماد است که فراتر از تأکید بر تعامل بین افرادی است که با یکدیگر متفاوت هستند، اما شامل اهمیت شناخت است.

This book is about ethnic diversity in voluntary organizations and seeks to explain whether intergroup contact contributes to the development of generalized trust. It relies on a novel multilevel design and data from Amsterdam in which 40 voluntary organizations and 463 participants have been sampled. Contrary to conventional wisdom, this book argues that cognitive processes are contributing more toward the evaluation of strangers or generalized trust than interethnic contact. Since trusting unknown people is essentially a risky endeavor, this suggests that participants of both association types who report trusting strangers can afford to do so, because they are better educated, have a more positive worldview, and have had fewer negative life experiences. That is to say, they are socially more successful and view their future as more promising. Previous findings are inconclusive since most studies that conclude diversity has led to less generalized trust do not include interethnic contact directly in their analyses. These studies also downplay the importance of cognitive processes, which may shape generalized trust. What is more, people join ethnically diverse civic groups, because they already have more trustful attitudes, rather than learning to trust through interethnic contact. Despite the recent multiculturalist backlash, this book demonstrates that participation in ethno-national organizations does not pose a threat to social cohesion. The analysis in this book serves to build a general theory of trust that moves beyond emphasizing interaction between people who are different from each other, but one that includes the importance of cognition.