The Paradox of Creativity in Art Education: Bourdieu and Socio-cultural Practice

این کتاب به بررسی پارادوکس خلاقیت در آموزش هنر می پردازد و راه حلی ممکن را پیشنهاد می کند. بر اساس یافته‌های یک مطالعه قوم‌نگاری طولی به‌عنوان یک مورد خاص از عملکرد خلاق در آموزش هنر، این کتاب بر اساس مفاهیم بوردیو از عادت، سرمایه نمادین و نادرست شناخت است. نویسنده گزارشی روشنگر از استدلال اجتماعی در تمرین خلاق در کلاس درس هنر مدرسه ارشد ارائه می دهد و تبادلات مداوم بین دانش آموزان و معلم آنها را بررسی می کند. در نهایت، این مبادلات در اعمال، باورها و تمایلات در مورد آنچه که به طور خلاقانه در ساختن هنر قابل تصور است، به اوج می رسد، در حالی که تأیید بدون تخریب نقش آموزشی معلم هنر را فراهم می کند. این کتاب با اجازه دادن به زمینه های عامل خلاقیت برای ظهور دوباره، برای مربیان هنر و معلمان متعهد به پرورش عملکرد خلاق دانش آموزان در هر زمینه ای مورد توجه و ارزش خواهد بود.

This book examines the paradox of creativity in art education and proposes a possible resolution. Based on the findings of a longitudinal ethnographic study as a particular case of creative practice in art education, this book is underpinned by Bourdieu’s concepts of the habitus, symbolic capital and misrecognition. The author offers an insightful account of social reasoning within creative practice in the senior school art classroom, examining ongoing exchanges between students and their teacher. Ultimately, these exchanges culminate in actions, beliefs and desires about what is creatively conceivable in the making of art, while providing confirmation without corruption of the pedagogical role of the art teacher. Allowing the context of creative agency to emerge afresh, this book will be of interest and value to art educators and teachers committed to fostering the creative performances of students in any field.