The Pain of Reformation: Spenser, Vulnerability, and the Ethics of Masculinity

درد اصلاحات استدلال می کند که ادموند اسپنسر 1590 Faerie Queene یک مراقبه گسترده در مورد مفاهیم نوظهور آسیب پذیری فیزیکی، اجتماعی و عاطفی در انگلستان رنسانس است. تاریخچه خشونت، تروما، و آسیب بر مطالعات ادبی غالب بوده است، که اغلب آسیب پذیری، یا گشودگی به احساسات، عاطفه، و زیبایی شناسی که شامل طیف وسیعی از لذت ها و دردها است را پنهان می کند. این کتاب به احساسات اولیه مدرن از طریق عنوان بدن آسیب پذیر نزدیک می شود، ظهور مفاهیم آسیب پذیری مشترک را بررسی می کند و مجموعه بزرگتری از مردانگی و اخلاق را در انگلستان پس از اصلاحات روشن می کند.

دوران اسپنسر با موقعیت سیاسی نامطمئن انگلستان در جهانی پر تنش با درگیری‌های مذهبی دست و پنجه نرم کرد و اساساً با تغییرات اعتقادی و فرهنگی اصلاح‌طلب تغییر شکل داد، که پیامدهای جدی برای چگونگی تجربه مردانگی، تأثیرگذاری و جسمانی داشت. و نمایندگی کرد. مظاهر آسیب پذیری اغلب با تمهیدات شعر قهرمانانه برخورد می کرد و ترکیبی از حالت تدافعی، اضطراب و شرم را ایجاد می کرد. شناسایی شکل‌های خشونت‌آمیز پیش‌بینی‌شده مردانگی مدرن اولیه آسان بوده است، اما دیدن ادبیات رنسانس به‌عنوان کشف آسیب‌پذیری دشوارتر بوده است.

زیر بازنمایی خشونت در شعر اسپنسر تأملی بر زندگی پرمخاطره سوژه ها در انگلستان پس از اصلاحات بود. پذیرش تمثیل زهره در حال خلع سلاح مریخ توسط اسپنسر، که در اروپای رنسانس به عنوان تمثیلی از صلح درک می‌شود، نشان می‌دهد که ملکه پری شعری قهرمانانه است که علیه اشکال خشونت و جنگی که اروپا را تهدید می‌کند مبارزه می‌کند. ویران کردن انگلستانی که مشتاق نظامی شدن در پاسخ به تهدیدات درونی و بیرونی است. شعر اسپنسر در پی تحلیل، خلع سلاح و بازتعریف مردانگی در پاسخ به احساس آسیب پذیری مشترک، خود را به عنوان یک آرشیو حیاتی از نحوه درک جنسیت، خشونت، لذت و درد نشان می دهد.

The Pain of Reformation argues that Edmund Spenser’s 1590 Faerie Queene represents an extended meditation on emerging notions of physical, social, and affective vulnerability in Renaissance England. Histories of violence, trauma, and injury have dominated literary studies, often obscuring vulnerability, or an openness to sensation, affect, and aesthetics that includes a wide range of pleasures and pains. This book approaches early modern sensations through the rubric of the vulnerable body, explores the emergence of notions of shared vulnerability, and illuminates a larger constellation of masculinity and ethics in post-Reformation England.

Spenser’s era grappled with England’s precarious political position in a world tense with religious strife and fundamentally transformed by the doctrinal and cultural sea changes of the Reformation, which had serious implications for how masculinity, affect, and corporeality would be experienced and represented. Intimations of vulnerability often collided with the tropes of heroic poetry, producing a combination of defensiveness, anxiety, and shame. It has been easy to identify predictably violent formations of early modern masculinity but more difficult to see Renaissance literature as an exploration of vulnerability.

The underside of representations of violence in Spenser’s poetry was a contemplation of the precarious lives of subjects in post-Reformation England. Spenser’s adoption of the allegory of Venus disarming Mars, understood in Renaissance Europe as an allegory of peace, indicates that The Faerie Queene is a heroic poem that militates against forms of violence and war that threatened to engulf Europe and devastate an England eager to militarize in response to perceived threats from within and without. In pursuing an analysis, disarmament, and redefinition of masculinity in response to a sense of shared vulnerability, Spenser’s poem reveals itself to be a vital archive of the way gender, violence, pleasure, and pain were understood.