The Origins of Cool in Postwar America

باحال. این کلمه جدید و راهی جدید برای بودن بود، و در یک نسل، به عالی ترین تعریف فرهنگ آمریکایی تبدیل شد. ریشه های جالب در آمریکای پس از جنگ تاریخچه پنهان این مفهوم و مجموعه کدهای جدید آن را آشکار می کند که نگرش و سبک جهانی را تعریف می کند. همانطور که جوئل دینرستین در این کتاب پویا نشان می‌دهد، جالب به‌عنوان یک سرپیچی شیک از نژادپرستی، چالشی برای سرکوب جنسی، فلسفه شورش فردی، و جستجوی جوانی برای تغییر اجتماعی آغاز شد.

از طریق پرتره‌های چشم‌گشا از چهره‌های نمادین، دینرستین ارتباطات فرهنگی و نوآوری‌های هنری را در میان لستر یانگ، همفری بوگارت، رابرت میچام، بیلی هالیدی، فرانک سیناترا، جک کرواک، آلبر کامو، مارلون براندو، و جیمز دین و دیگران روشن می‌کند. ما مکالمات میان ژان پل سارتر، سیمون دوبوار، و مایلز دیویس، و مناظره فراموش شده لورین هانسبری و نورمن میلر بر سر "سیاهان سفید" و "سیاه پسند" را شنود می کنیم. ما متوجه می‌شویم که چگونه دنیای جالب نویسندگان بیت و بازیگران متد از تلاقی فیلم‌های نوآر، جاز و اگزیستانسیالیسم پدید آمده‌اند. از میان این ترکیب، داینرشتین تعاریف متفاوتی از باحال را ترسیم می‌کند که مفاهیمی را از فرهنگ آفریقایی-آمریکایی و اروپایی-آمریکایی متحد می‌کند: رواقی شیک تنهای شورشی اخلاقی. شدت آرام نوازنده جاز بداهه نواز. لطف بی‌دردسر و فیزیکی بازیگر متد. باحال بودن به معنای باحال بودن نیست و داغ بودن قطعاً باحال بودن نیست.

این اولین اثری است که با کاوش در تقاطع های فیلم نوآر، جاز، تاریخچه سرد در دوران جنگ سرد را دنبال می کند. ادبیات وجودی، روش بازیگری، بلوز و راک اند رول. دینرستین فاش می‌کند که آنها گرد هم آمده‌اند تا چیزی کاملاً جدید خلق کنند—و این چیز جالبی است.

Cool. It was a new word and a new way to be, and in a single generation, it became the supreme compliment of American culture. The Origins of Cool in Postwar America uncovers the hidden history of this concept and its new set of codes that came to define a global attitude and style. As Joel Dinerstein reveals in this dynamic book, cool began as a stylish defiance of racism, a challenge to suppressed sexuality, a philosophy of individual rebellion, and a youthful search for social change.

Through eye-opening portraits of iconic figures, Dinerstein illuminates the cultural connections and artistic innovations among Lester Young, Humphrey Bogart, Robert Mitchum, Billie Holiday, Frank Sinatra, Jack Kerouac, Albert Camus, Marlon Brando, and James Dean, among others. We eavesdrop on conversations among Jean-Paul Sartre, Simone de Beauvoir, and Miles Davis, and on a forgotten debate between Lorraine Hansberry and Norman Mailer over the "white Negro" and  black cool. We come to understand how the cool worlds of Beat writers and Method actors emerged from the intersections of film noir, jazz, and existentialism. Out of this mix, Dinerstein sketches nuanced definitions of cool that unite concepts from African-American and Euro-American culture: the stylish stoicism of the ethical rebel loner; the relaxed intensity of the improvising jazz musician; the effortless, physical grace of the Method actor. To be cool is not to be hip and to be hot is definitely not to be cool.

This is the first work to trace the history of cool during the Cold War by exploring the intersections of film noir, jazz, existential literature, Method acting, blues, and rock and roll. Dinerstein reveals that they came together to create something completely new—and that something is cool.