The Origin of Humanness in the Biology of Love

دغدغه اصلی این کتاب ما انسانها هستیم. سوال اساسی نویسندگان این است: "چگونه می‌توانیم در مراقبت متقابل زندگی کنیم، نگرانی‌های اخلاقی داشته باشیم، و در عین حال همه آن‌ها را از طریق توجیه منطقی پرخاشگری انکار کنیم؟" نویسندگان به طور غیرمستقیم با ارائه نگاهی به مبانی ساختار زیستی ما به این سؤال اساسی پاسخ می‌دهند و بر آنچه که آنها احساسات می‌گویند، یعنی جریان احساسات در زندگی روزمره است که جریان حفظ سیستمیک شیوه زندگی را هدایت می‌کند. ماتورانا و وردن زولر ادعا می‌کنند که عواطف اساسی که انسان‌ها را به‌عنوان موجودات عاقل زبان به وجود آورد، عشق بود، و این پایه و اساس ما باقی می‌ماند، حتی زمانی که احساسات دیگر از نظر اجتماعی رایج می‌شوند.

The central concern of this book is us human beings. The authors' basic question is: 'How is it that we can live in mutual care, have ethical concerns, and at the same time deny all that through the rational justification of aggression?' The authors answer this basic question indirectly by providing a look into the fundaments of our biological constitution, concentrating on what they term emotioning, that is the flow of emotions in daily life that guides the flow of the systemic conservation of a manner of living. Maturana and Verden-Zöller claim that the fundamental emotion that gave rise to humans as sapient languaging beings was love, and that this remains our fundament even when other emotions become socially prevalent.