The Object Parade: Essays

این مجموعه جدید از مقالات به هم پیوسته به یک فرض تحریک‌آمیز می‌رود: چه می‌شد اگر یکی از راه‌های درک زندگی‌تان بررسی اشیاء درون آن باشد؟ کدام اشیاء را انتخاب می کنید؟ چه خاطراتی را در خود نگه می دارند؟ و پشت سر هم، چه داستان هایی برای گفتن دارند؟

مقالات دینا با یادآوری تجربه خود، هر کدام با یک چیز شروع می شوند: واقعی یا خیالی، گم شده یا یافت شده، کمیاب یا معمولی، حیوانی، گیاهی، معدنی، خوراکی هر شیئی با خاطره یا داستانی همراه است و بنابراین فرصتی برای غم یا تأمل یا اعتراف یا مکاشفه ایجاد می کند که مربوط به بلوغ او به عنوان دختر، مادر، بازیگر و نویسنده است: پیانویی که اسرار خانواده را در خود نگه می دارد. تاریخ و ارث؛ ساعت‌های با استعدادی که خیلی بیشتر از زمان می‌گویند. لباس سیاه کوچکی که تمام عشق و اشتیاق جوانان را به همراه دارد. روسری بنفش که برای سفر او از نیویورک به لس آنجلس، در سراسر صحنه و صفحه نمایش، برای دنبال کردن رویای بازیگری خود ایستاده است.

مقالات را با هم یا جدا از هم بخوانید، موزاییک پربار زندگی و عشق را به تصویر می کشد. نقل مکان به لس آنجلس و تشکیل خانواده؛ کنار آمدن با مکان، رابطه، شکست و موفقیت؛ از پرداختن به مفاهیم پیشرفته در مورد خانه و خانواده و شغل و سالمندی نیز. روی هم رفته، آن‌ها مجموعه‌ای از زندگی هنرمندانه و عجیب را تشکیل می‌دهند که با عشق به یاد می‌آیند، قانع‌کننده‌ای گفته می‌شود، در پیوندهایی پیچیده شده که گذر زمان را به هم پیوند می‌دهد.

This new collection of interconnected essays marches to a provocative premise: what if one way to understand your life was to examine the objects within it? Which objects would you choose? What memories do they hold? And lined up in a row, what stories do they have to tell?

In recalling her experience, Dinah’s essays each begin with one thing — real or imaginary, lost or found, rare or ordinary, animal, vegetable, mineral, edible. Each object comes with a memory or a story, and so sparks an opportunity for rue or reflection or confession or revelation, having to do with her coming of age as a daughter, mother, actor, and writer: the piano that holds secrets to family history and inheritance; the gifted watches that tell so much more than time; the little black dress that carries all of youth’s love and longing; the purple scarf that stands in for her journey from New York to Los Angeles, across stage and screen, to pursue her acting dream.

Read together or apart, the essays project the bountiful mosaic of life and love, of moving to Los Angeles and raising a family; of coming to terms with place, relationship, failures, and success; of dealing with up-ended notions about home and family and career and aging, too. Taken together, they add up to a pastiche of an artful and quirky life, lovingly remembered, compellingly told, wrapped up in the ties that bind the passage of time.