The Nazi perpetrator : postwar German art and the politics of the right

چه کسی مسئول جنایات نازی ها بود؟ رهبران و اعضای حزب؟ سربازان درجه دار و بوروکرات ها؟ آلمانی های معمولی؟ این سوال در مورد اختلافات آلمان در مورد گذشته مانند تعداد کمی دیگر مطرح است. همچنین بر هنر و معماری آلمان پس از جنگ به گونه‌ای جلوه می‌کند که به طرز شگفت‌انگیزی نادیده گرفته شده است. در مجرم نازی، پل بی. جاسکوت به طور اساسی تحولات اساسی در هنر و معماری آلمان پس از جنگ را در پس زمینه بحث های مناقشه برانگیز معاصر بر سر گذشته نازی ها و دشواری تعیین اینکه چه کسی مرتکب نازی بوده یا نبوده، ارزیابی می کند. .

مثل هم‌وطنان آلمانی‌شان، هنرمندان و معماران پس از جنگ با گذشته نازی‌ها و مشکل تعریف عامل نازی دست و پنجه نرم کردند - مشکلی که کاملاً با سیاست محافظه‌کاران معاصر و موضوع انفجاری نازی‌های سابق ساکن در آن درگیر بود. آلمان پس از جنگ با شروع ارتباط شکل‌دهنده بین سیاست نازی و هنر در طول دهه 1930، مجرم نازی معضل شناسایی مجرم را در کل دوره پس از جنگ دنبال می‌کند. جاسکوت آثار و قسمت‌های کلیدی آلمان غربی را بررسی می‌کند و پس از سال 1989، آلمان را دوباره متحد کرد، و نشان می‌دهد که چگونه تغییر ادراک مجرم بر هنر و معماری تأثیر عمیقی گذاشته است، حتی در مواردی که به نظر می‌رسد آثار هنری و ساختمان‌ها هیچ ارتباط آشکاری با گذشته نازی ندارند. این کتاب همچنین دوره‌های مهمی در زندگی شخصیت‌های بزرگی مانند گرهارد ریشتر، آنسلم کیفر و دانیل لیبسکیند را بازتفسیر می‌کند.

ترکیب تاریخ سیاسی با تحلیل دقیق آثار خاص، مجرم نازی

من به خوبی نشان می‌دهم که نفوذ مداوم آلمان نازی پس از سال 1945 برای درک طیف گسترده‌ای از هنر و معماری مدرن آلمان بسیار مهم‌تر از آن چیزی است که مورخان فرهنگی قبلاً تشخیص داده‌اند.

</ P>

Who was responsible for the crimes of the Nazis? Party leaders and members? Rank-and-file soldiers and bureaucrats? Ordinary Germans? This question looms over German disputes about the past like few others. It also looms over the art and architecture of postwar Germany in ways that have been surprisingly neglected. In The Nazi Perpetrator, Paul B. Jaskot fundamentally reevaluates pivotal developments in postwar German art and architecture against the backdrop of contentious contemporary debates over the Nazi past and the difficulty of determining who was or was not a Nazi perpetrator.

Like their fellow Germans, postwar artists and architects grappled with the Nazi past and the problem of defining the Nazi perpetrator—a problem that was thoroughly entangled with contemporary conservative politics and the explosive issue of former Nazis living in postwar Germany. Beginning with the formative connection between Nazi politics and art during the 1930s, The Nazi Perpetrator traces the dilemma of identifying the perpetrator across the entire postwar period. Jaskot examines key works and episodes from West Germany and, after 1989, reunified Germany, showing how the changing perception of the perpetrator deeply impacted art and architecture, even in cases where artworks and buildings seem to have no obvious relation to the Nazi past. The book also reinterprets important periods in the careers of such major figures as Gerhard Richter, Anselm Kiefer, and Daniel Libeskind.

Combining political history with a close analysis of specific works, The Nazi Perpetrator powerfully demonstrates that the ongoing influence of Nazi Germany after 1945 is much more central to understanding a wide range of modern German art and architecture than cultural historians have previously recognized.