The myth of digital democracy

آیا اینترنت سیاست آمریکا را دموکراتیک می کند؟ آیا وب‌سایت‌ها و وبلاگ‌های سیاسی شهروندان غیرفعال را بسیج می‌کنند و حوزه عمومی را فراگیرتر می‌کنند؟ افسانه دموکراسی دیجیتال نشان می‌دهد که برخلاف تصور رایج، اینترنت کمک چندانی به گسترش گفتمان سیاسی نکرده است، اما در واقع به مجموعه کوچکی از نخبگان - برخی جدید، اما آشناترین - قدرت می‌بخشد.

متیو هندمن استدلال می‌کند که، اگرچه صدها هزار آمریکایی درباره سیاست وبلاگ می‌نویسند، وبلاگ‌ها تنها بخش کوچکی از ترافیک وب را دریافت می‌کنند و بیشتر خوانندگان وبلاگ به تعداد انگشت شماری از متخصصان با تحصیلات عالی و جریان اصلی می‌رسد. او نشان می‌دهد که چگونه، علی‌رغم ثروت وب‌سایت‌های مستقل، مخاطبان اخبار آنلاین بر روی بیست رسانه برتر متمرکز شده‌اند و سازمان‌دهی آنلاین و جمع‌آوری سرمایه تحت سلطه چند گروه ذینفع قدرتمند است. هندمن نزدیک به سه میلیون صفحه وب را ردیابی می‌کند و چگونگی ساختار پیوندهای آنها، نحوه جستجوی شهروندان برای محتوای سیاسی و موتورهای جستجوی پیشرو مانند گوگل و یاهو را تجزیه و تحلیل می‌کند. ترافیک را به رسانه های محبوب هدایت کنید. او دریافت که در حالی که اینترنت برخی از اشکال مشارکت سیاسی را افزایش داده و نحوه سازماندهی، بسیج و جمع آوری بودجه گروه های ذینفع و نامزدها را تغییر داده است، نخبگان همچنان به شدت نحوه ارائه و دسترسی به مطالب سیاسی در وب را شکل می دهند.

افسانه دموکراسی دیجیتال. تصورات رایج در مورد گفتمان سیاسی در عصر دیجیتال را از بین می برد و نشان می دهد که چگونه اینترنت نه از سهم مخاطبان رسانه های شرکتی کاسته است و نه صدای بیشتری به شهروندان عادی داده است.

Is the Internet democratizing American politics? Do political Web sites and blogs mobilize inactive citizens and make the public sphere more inclusive? The Myth of Digital Democracy reveals that, contrary to popular belief, the Internet has done little to broaden political discourse but in fact empowers a small set of elites--some new, but most familiar.

Matthew Hindman argues that, though hundreds of thousands of Americans blog about politics, blogs receive only a miniscule portion of Web traffic, and most blog readership goes to a handful of mainstream, highly educated professionals. He shows how, despite the wealth of independent Web sites, online news audiences are concentrated on the top twenty outlets, and online organizing and fund-raising are dominated by a few powerful interest groups. Hindman tracks nearly three million Web pages, analyzing how their links are structured, how citizens search for political content, and how leading search engines like Google and Yahoo! funnel traffic to popular outlets. He finds that while the Internet has increased some forms of political participation and transformed the way interest groups and candidates organize, mobilize, and raise funds, elites still strongly shape how political material on the Web is presented and accessed.

The Myth of Digital Democracy. debunks popular notions about political discourse in the digital age, revealing how the Internet has neither diminished the audience share of corporate media nor given greater voice to ordinary citizens.