The Methods of Contemporary Thought: Translated from the German by Peter Caws

پروفسور بوچنسکی، همانطور که خودش در مقدمه اشاره می کند، یک منطق دان است. او بیشتر در انگلستان و ایالات متحده برای کارهایش در تاریخ منطق و اخیراً در فلسفه شوروی و اروپای شرقی شناخته شده است. اما او سال‌ها فلسفه تدریس کرده است - در رم، سوئیس، و در تعدادی از بازدیدهایش از ایالات متحده - و در این کتاب مقدمه‌ای مقدماتی بر کارهای معاصر در این زمینه ارائه می‌کند. او به عنوان ابزاری برای این منظور، پرداختن به چهار روش جایگزین را که توسط فیلسوفان قرن بیستم به کار گرفته شده بود، انتخاب کرده است. روش شناسی فلسفی در محافل انگلیسی زبان به عنوان شاخه ای متمایز از رشته فلسفه توجه زیادی را به خود جلب نکرده است. اصطلاح «روش شناس»، اگر اصلاً استفاده شود، معمولاً به کسی اطلاق می شود که به روش علمی و نه فلسفی توجه دارد. بنابراین، وقتی پروفسور بوچنسکی، همانطور که اغلب می‌کند، به «روش‌شناسان معاصر» اشاره می‌کند، یعنی افرادی که در مورد شایستگی‌های پدیدارشناسی و منطق ریاضی به عنوان روش‌هایی برای نزدیک شدن به جهان بحث می‌کنند، این عبارت حلقه‌ای عجیب دارد. اما روش شناسی فلسفی واقعاً بسیار معقول تر از روش شناسی علمی است. در علم روش شناسی تقریباً زائد است. با توجه به تمام اطلاعات موجود و ایده نسبتاً روشنی از آنچه می‌خواهید، معمولاً ابهام زیادی در مورد ابزار به دست آوردن آن وجود ندارد، یا موارد زیادی وجود ندارد که با استدلال صرف حل شود.

Professor Bochenski, as he himself points out in the prologue, is a logician; he is best known in England and the United States for his work in the history of logic, and more recently in Soviet and East European philosophy. But he has taught philosophy for many years - in Rome, in Switzerland, and on a number of visits to the United States - and in this book provides an elementary introduction to contemporary work in the field. As a means to this end he has chosen to deal with four alternative methods employed by philosophers in the twentieth century. Philosophical methodology has not attracted much attention, in English­ speaking circles, as a distinct branch of the discipline of philosophy; the term "methodologist", if used at all, would ordinarily be taken to refer to somebody concerned with scientific rather than philosophical method. When, therefore, Professor Bochenski refers, as he frequently does, to "contemporary methodologists", meaning people who debate the re­ spective merits of phenomenology and mathematical logic as ways of approaching the world, the phrase has an odd ring. But philosophical methodology really makes a great deal more sense than scientific method­ ology. In science methodology is almost superfluous; given all the avail­ able information and a reasonably clear idea of what is wanted, there is usually not much ambiguity as to the means of getting it, or not much that could be resolved by mere argument.