The Metaphysics of Liberty

فلسفه از درون نگری پیچیده رنج می برد. یک نتیجه این است که مفاهیم بدون علامت ضرب می شوند. این که برخی رویدادها علل قابل مشاهده دارند، به یک علت اول یا در عصری سکولارتر به این تز تبدیل می شود که هر رویدادی به طور سرنوشت ساز تعیین می شود. یکی دیگر از اشکالات درون نگری پیچیده این است که مفروضات کوچک اما حیاتی، اغلب ناآگاهانه، لغزش می‌یابند، و نتیجه آن این است که متن‌های متضاد با استدلال متراکم در پاسخ نوشته می‌شوند و هیچ پیشرفتی به سوی هیچ نوع اجماع صورت نمی‌گیرد. در پایین، ذهنیت حاکم است. من اغراق می کنم. نسبت به قطب دیگر پیوستار ذهنیت-عینیت، اجماع بین دانشمندان در واقع همیشه در فاصله سالم خوبی از اتفاق نظر اجباری است. نظریه‌های جدید جایگزین نظریه‌های قدیمی می‌شوند و در هر زمان می‌توان شواهد را به دو صورت تفسیر کرد. در واقع، می‌توان در منظومه بطلمیوسی آسمان‌ها، سیارات را در منظومه بطلمیوسی انباشته کرد و سیارات بیضی را که در منظومه کوپرنیک حرکت می‌کنند، تقریباً تخمین زد. چیزی که کوپرنیک را روشن کرد، سادگی نبود - چرا که کیمیاگری ساده‌تر از شیمی است. آزمایشی هم نبود - در آن زمان هیچ عکسی از ماه وجود نداشت. بلکه پایه های نیوتن بود. او یک فیزیک برای زمین و آسمان به طور یکسان ایجاد کرد. ما می‌توانیم فیزیک زمین را تأیید کنیم، و با سیستم بطلمیوسی هماهنگ نیست.

Philosophy suffers from an excess of convoluted introspection. One result is that concepts multiply unchecked. That some events have observable causes gets reified into a First Cause or, in a more secular age, to the thesis that every event is fatalistically determined. Another drawback of convoluted introspection is that tiny but crucial assumptions slip in, often unawares, with the result that densely argued counter-tomes are written in reply and no progress is made toward any kind of consensus. At bottom, subjectivity reigns. I exaggerate. Toward the other pole of the subjectivity-objectivity continuum, consensus among scientists is in fact always at a good healthy distance from compulsive unanimity. New theories replace old, and at any one time the evidence can usually be interpreted two ways. Indeed, it is possible to pile epicycle upon epicycle in the Ptolemaic system of the heavens and approximate the ellipses planets travel in the Copernican system. What cinched the case for Copernicus was not simplicity--after all alchemy is simpler than chemisty. Nor was it experiment--there were no moon shots back then. Rather it was Newton's foundations. He established a physics for the earth and the heavens alike. Earthly physics we can verify, and it does not jell with the Ptolemaic system.