The Mediatization of Foreign Policy, Political Decision-Making, and Humanitarian Intervention

این کتاب بررسی می‌کند که بازیگران سیاست خارجی در چه شرایطی منطق رسانه‌ای را اتخاذ می‌کنند. نویسندگان منطق رسانه را تحت سه شرایط حوزه خاص تجزیه و تحلیل می کنند: عدم قطعیت، هویت، طنین. اول، آنها انطباق کلی منطق رسانه ای را در بحث عمومی مجمع عمومی سازمان ملل در سال های 1992-2010 بیان کردند. آنها سپس به بررسی انطباق منطق رسانه ای در فنلاند، سوئد و بریتانیا در مورد موارد مداخله بشردوستانه در ساحل عاج و لیبی، هر دو در سال 2011 پرداختند. در کل سیاست را تحت تاثیر قرار می دهد. درعوض، آنها به سمت فرآیندی از میانجی‌سازی اشاره می‌کنند که به احتمال زیاد تحت شرایط دامنه خاص و در زمینه‌های سیاسی خاص وجود دارد.

This book examines under what scope conditions foreign policy actors adopt media logic. The authors analyze media logic under three specific scope conditions: uncertainty, identity, resonance. First, they lay out the general adaptation of media logic in the general debate of the UN General Assembly 1992-2010. They then explore the adaptation of media logic in Finland, Sweden and the United Kingdom concerning the cases of humanitarian intervention in Côte d’Ivoire and Libya, both in 2011. The results indicate the need to move beyond the assumption of a general process of mediatization affecting politics in total. Instead, they point in the direction of a nuanced process of mediatization more likely under certain scope conditions and in certain political contexts.