The Meaning of Nouns: Semantic Theory in Classical and Medieval India

کاون&ddotu;ابهاتا وایاکارانا-بوسانا اثری عظیم در مورد نظریه معنایی است که در قرن هفدهم در هند نوشته شده است. Kaun&ddotu;abhatta به سنت دستور زبان سانسکریت تعلق داشت و در این اثر او فلسفه زبان را که در سنت پانینی دستور زبان سانسکریت توسعه یافته بود، تثبیت کرد. کار کاون ابهاتا بحث فلسفی را که در هند کلاسیک و قرون وسطی در میان فیلسوفان و دستور زبان‌ها از حدود 500 سال قبل از میلاد رخ داد، مورد توجه قرار می‌دهد. تا قرن هفدهم پس از میلاد، کار کاون ابهاتا در درجه اول بیانگر این بحث بین سنت‌های دستور زبان سانسکریت، Mi&mdotu;amsa و Nyaya-Vaisesika است. این کتاب مسائل هستی‌شناختی، معرفت‌شناختی و تفسیری مربوط به مفهوم معنا را از آنجایی که با اجزای مختلف زبان مرتبط است، مورد بحث قرار می‌دهد. کتاب حاضر ترجمه‌ای با حاشیه‌نویسی فراوان از بخش Namartha-nirnaya Vaiyakarana-bhusana Kaun&ddotu;abhatta با مقدمه‌ای گسترده است. در حالی که چندین کتاب وجود دارد که نظریه های معنایی هند را به طور کلی مورد بحث قرار می دهد، این کتاب به دسته کوچکی از مطالعات فشرده و متمرکز متون فلسفی متراکم نوشته شده است که هر استدلال را در زمینه تاریخی و فلسفی آن بررسی می کند. برای همه دانشجویان فلسفه زبان به طور عام و دانشجویان فلسفه هند به طور خاص مورد توجه است.

Kaun&ddotu;abhatta's Vaiyakarana-bhusana is a massive work on semantic theory written in India in the 17th century. Kaun&ddotu;abhatta belonged to the tradition of Sanskrit grammar and in this work he consolidated the philosophy of language developed in the Paninian tradition of Sanskrit grammar. Kaun&ddotu;abhatta's work takes account of the philosophical debate which occurred in classical and medieval India among the philosophers and grammarians from about 500 B.C. to the 17th century A.D. Kaun&ddotu;abhatta's work primarily represents this debate between the traditions of Sanskrit grammar, Mi&mdotu;amsa, and Nyaya-Vaisesika. It discusses ontological, epistemological, and exegetical issues concerning the notion of meaning as it relates to the various components of language. The present book is a heavily annotated translation of the Namartha-nirnaya section of Kaun&ddotu;abhatta's Vaiyakarana-bhusana, with an extensive introduction. While there are several books that discuss Indian semantic theories in general terms, this book belongs to a small class of intensive, focused studies of densely written philosophical texts which examines each argument in its historical and philosophical context. It is of interest to all students of philosophy of language in general, and to students of Indian philosophy in particular.